Την θελω ευαισθητη την θελω απαλη .Θελω να αγκαλιαζει το δαχτυλο μου ολο υποσχεσεις ,θελω να υπακουει στην εντολη μου οσες σκοτουρες και φορτια να χει στην πλατη της.Θελω να απελευθερώνει τα ενστικτα μου στελνοντας τα να συγκλινουν με το βλεμμα μου .Θελω να υποχωρεί ευγενικά και γλυκα στις εστω και παραλογες απαιτήσεις μου.

Ζηταω πολλα;

Οχι φυσικα .Ενα κομματάκι μέταλλο θελω κατάλληλα σχεδιασμένο.

Κι αφου ο Αρμανι δεν τα καταφερνει καλα  μ’αυτα ανελαβαν οι ποιο ειδικοι.

Δεν μπορω να πω όμως καποιοι καταφεραν να φτιαξουν λουλουδια ,αληθινά εργα τεχνης .Ειναι καταπληκτικο το πώς καταφερνει το μυαλο του ανθρωπου να συνθεσει μερικα γεωμετρικα σχηματα με τοσους πολλους τροπους πετυχαινοντας το ιδιο αποτελεσμα. Καποιοι αλλοι παλι αρκεστηκαν σε μικρομετατροπες των ειδη επιτυχημένων. Ενω τα ρεστα μου δινω σ’αυτους που επαναστάτησαν δίνοντας διέξοδο στην εξέλιξη.

Σημαντικές  λεπτομέρειες πανω στην κατασκευη  καταφεραν να υποδιπλασιάσουν  την δυναμη που χρειάζεται για να πατηθεί η σκανδαλη.Λιγο οι αγωνες σκοποβολης με τις απαιτησεις για αυξηση της ευαισθησιας , λιγο τα πολλα λαστιχα που ζητουσαν την εκγύμναση των   δακτυλοκαμπτηριων μυωνων με βαρη , αλλα ποιο πολύ οι λατρεις των γριφων  και των αναλυσεων αναγκασαν καποια ανήσυχα μυαλα να κανουν υπερωριες για να δωσουν λυσεις, αλλα ακομη σημαντικότερο να δωσουν τροφη και υλικο στους υποψηφιους αναλυτες και συντοχρονο  αγοραστες.

Τι μπορουμε να κανουμε λοιπον για να βοηθησουμε την κατασταση αφου η ευαισθησία του μηχανισμου είναι κατι που δεν ειμαστε σε θεση να ελεγξουμε σ ένα αφοπλισμενο οπλο; Πολύ απλα τρωμε κανα δυο σαββατοκύριακα στο παταρι, λυσε- σχεδιασε- δεσε μηχανισμους ,οπλισε- ριξε-μετρα-σημείωσε   καμια διακοσες φορες (ευτυχως το μηχάνημα) ,κοψε-ραψε-βαλε-βγαλε  λαστιχα σ’ολους τα ιδια  για να μαστε δίκαιοι, βαραμε και μερικα ξενυχτια στο λαπτοπι και να οι πινακες στο πιατο ετοιμοι για αναλυση.

Αφησα βεβαια και κατι για σας αφου για ευνοητους λογους δεν αναφερω τους κατασκευαστες .Οι έχοντες καποιες μηχανολογικες γνωσεις  μπορουν ευκολα να καταλαβουν τα αδυνατα σημεια του κάθε ενός .Καθως επισης και τις πολύ εξυπνες προσθηκες (πχ ραουλα ) στα κρίσιμα σημεία καποιων αλλων . Οι υπόλοιποι θα πρεπει απλα να μην παρασύρονται απ τα (παπαγαλακια ) που τελευταια γινονται οσο παει και περισσοτερα στα φορουμ και οπου με την ασπιδα του ανωνυμου θετουν σε κινδυνο τους ανυποψιαστους αναγνωστες  .Ενας απ αυτους τους χιλιαδες αναγνώστες ειμαι κι εγω και γι αυτό προτεινω να απευθύνεστε σε ειδικους πριν να φορτώσετε τεσσερα λαστιχα σε λαθος μοντελο.Βεβαια τα κριτήρια της αντοχης  και της ευαισθησιας θα πρεπει να ληφθουν υπ οψιν και σε σχεση με την χρηση .Δεν υπαρχει αναγκη για παραδειγμα για κατι υπερευαίσθητο όταν κανουμε ψαχτηρι .Τουναντίον μαλιστα μπορει να αποδειχθει και επικίνδυνο. Είναι μεγαλη αναγκη όμως να σηκωνει τρένο όταν  πρόκειται για πολυλαστιχο.      Προκειμενου λοιπον να χρησιμοποιήσουμε τον καταληλοτερο μηχανισμο για κάθε περιπτωση αλλα και για  να μη θετουμε την σωματικη μας ακεραιότητα αλλα και των φιλων μας σε κινδυνο,θα πρεπει σε πρωτη φαση  να ορισουμε σταθερες και ορια μεσα στα οποια πρεπει να κινουμαστε για ναχουμε πρωτον μια ανεκτη ευαισθησια και δευτερον μια ικανοποιητικα μικρη  διαδρομή της σκανδαλης μεχρι που να απελευθερωθεί η ταιτιανη . Η ικανοτητα του κάθε μοντελου να ανταποκρινεται σε ολο και μεγαλυτερα φορτια με την μικροτερη δυνατη ασκηση πιεσης στην σκανδαλη το κατατασει σε υψηλότερη θεση στον πινακα των επιλογων μας .

Στο συγκεκριμενο επεισόδιο ζητήθηκε από  τα μοντελα να αποδειξουν την ευαισθησια τους  σε τρεις  κλασικες και δημοφιλείς φορτίσεις  32kg- 43kg και 62kg.Δηλαδη αντιστιχα σε ένα 16αρι ένα 17,5αρι και ένα 19αρι ζευγος ελαστικων η περαστό αναλογα.Οι διαφορες όπως θα προσεξετε στην ασκηση πιεσης της σκανδαλης σε μερικες περιπτωσεις είναι μεγαλες .Και μεταξυ διαφορετικων  μοντελων στο ιδιο φορτιο αλλα και στο ιδιο μοντελο με ενισχυση του φορτιου.Ειναι πραγματικα πολύ ξεκαθαρο ότι σε καποια μοντελα πρεπει να ασκησουμε εως και πενταπλασια δυναμη από καποια αλλα για να απελευθερωθει η ταιτιανη.Υπαρχει όμως κι ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει κατάτι την ευκολια απελευθέρωσης και αυτό είναι το γεωμετρικο σχημα της  εσοχής της βεργας  στην ουρα της .Εκει όπου  αγκαλιαζει το αγκιστρο του μηχανισμου.Οι δοκιμες όμως εδώ εγιναν με τις βεργες που δινει ο κάθε κατασκευαστης και γι αυτό δεν το θετουμε σαν παραμετρο η δικαιολογια.

Αυτό ομως  που κανει  την προσπαθεια αυτη σοβαρη είναι ότι θέτει αντικειμενικες παραμετρους προς συγκριση και όχι υποκειμενικες και αοριστες .Οπως επισης και οι μετρησεις που  δινονται, γινονται  με δυναμομετρα ακριβείας δεν επιδεχονται αμφισβητήση. Το μονο που μπορει να αμφισβητηθεί είναι η ποιοτητα και η αντοχη των υλικων που  χρησιμοποιούν ευτυχώς ελάχιστοι στα σημεια μεγιστης καταπόνησης. Υπαρχουν για παραδειγμα μοντελα οπου καποιοι μοχλοι είναι κατασκευασμενοι από πλαστικο χωρις αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικο όταν χρησιμοποιουνται σωστα .Οταν όμως καποιος δανειστεί την συγκεκριμένη κατασκευη και την δουλεψει πανω από τα ορια τα οποια ελαχιστοι κατασκευαστες οριζουν πχ(δεμκα) τοτε από ποιον να ζητησουμε ευθυνες για μια τυχον αθελητη επελευθερωση ; Αυτό όμως είναι κατι που ισως αργοτερα θα  ειμαστε σε θεση να το θιξουμε τεσταροντας τα ορια αντοχης τους σε επαναλειψεις  αλλα και  στα ορια της  καταστροφης. Προσωπικα όμως ο καθενας μας και περα από της εγγυησεις που μπορει να μας παρεχουν είναι  υποχρεωμένος να λυνει και να ελεγχει το αγγιστρο αλλα και το συνολο του μηχανισμου για τυχών φθορες  η διαβρωση των υποτίθεται ανοξείδωτων μερων αυτου. Σκουριές, φθορες και διαβρωσεις στα ζωτικα του σημεια είναι αδικαιολόγητα και πρεπει  να τα αναφερουμε στον αντιπροσωπο η τον κατασκευαστη. Εάν δεν αισθανόμαστε ικανοι για κατι τετοιο πρεπει να απευθυνομαστε σε εξειδικευμένα καταστηματα με γνωστες του αντικειμενου. Μη ξεχνατε ότι πρόκειται για οπλο και καμια αμελεια δεν επιτρεπεται.

Στον επομενο και ποιο ενδιαφέροντα πινακα φαίνονται οι ευαισθησίες στους εναπομείναντες να συγκριθουν  μηχανισμους  στα  32kg, 43kg,  62kg  ,  86kg , 99kg και 132kg .

Ωραια η Χαλκιδικη ρε αδερφε αλλά μπουχτισα .
Δεν εχει και ψαριά τετοια εποχη ….Και που να πας.
Σαν τις νοικοκοιρες που αγχώνονται τι να μαγειρεψουν παλι σημερα αισθανομαι …

Να σου πω μου λεει ο άλλος μου εαυτος….δε καρφωνεις και κανα κομματι εκτος Χαλκιδικης ετσι γι’αλλαγη .

Συμφωνω του λέω και επαυξανω αλλά ποιο .

Κάποιο που που ναχει κι εγγυηση .

Τωρα ….κοψαμε από σβερκο…εγγυηση τη σημερον δε δινει ούτε ο ΠΙΤΣΟΣ.Εστω ψηλα ποσοστα ρε φιλε.

Καλά σκασε σκεφτομαι….τι θαλεγες για Καργιαννη;

Μπα μικρο είναι… και μόνο για τυφλο συστημα, αστο.

Βρασιδα μηπως;

Καλος είναι αλλά φυλατον γιαλλο φεγγαρι.

Ε που θα φτασουμε ρε κολητε; Μηπως εκεί που σκεφτομαι σκεφτεσαι;

Μεσ’το μυαλο μου εισαι ρε δικε μου τι να πω κολλα το.

Παμε Θασο;

Παμε Θασο.

Λιγο μακρια δε πεφτει όμως;

Δε βαριεσαι θα ξυπνησουμε λιγο νωριτερα και θα γυρισουμε λιγο αργοτερα. Εκατον πενηντα χιλιομετρα είναι μεχρι την Καβαλα .Μια ωρα και κατι κανει το φερυ μεχρι απεναντι και σαραντα λεπτα δρομος για να φτασεις στα νοτια πουναι και τα καλά τα ψαροτοπια.Το συνολο τρισιμισι ωρες χαβαλε και κουτσομπολιο στ’αμαξι.Η καλυτερη μου.

Φιλε Αλεξη με συνοπτικες διαδικασιες και με τη δημοκρατικοτητα που με διακρινει αποφασισα να παμε στη Θασο….δεν πιστευω ναχεις αντιρηση….ε.

Το μόνο που με χαλαει είναι το ξυπνημα στις τεσσερις, αλλά οι εικονες της τελευταιας ψαριας απ’το νησι κρατανε το ένα ματι ανοιχτο….. τα’λλο το κραταει ο καφες .

Φτανοντας στον Πρινο έχεις δυο επιλογες,μια δεξια και μια αριστερα.Ο χρονος για να φτασεις νοτια είναι ο ιδιος μα η διαδρομη είναι τοσο διαφορετικη.Αριστερα, από Λιμενα- Κυνηρα είναι μεσ’το πευκο και το στροφιδι, μου θυμιζει Χαλκιδικη .Δεξια παει πιο χαμηλα και πιο κοντα στη θαλασσα αλλά παλι με στροφες.Προτιμω τη δευτερη για αδιευκρινιστους λογους.Εκατο χιλιομετρα είναι περιμετρικα το οδικο δικτιο και καπου στα μισα ξεφυτρωνει ο Μπαμπουρας .Είναι το νοτιοτερο ακρο του νησιου και απ’τα καλυτερα μορφολογικα αναγλυφα μαζι με του Αρχαγγελου τρια μιλια δυτικοτερα.

Ο δρομος κατεβαινει στην παραλια του Αι’Γιαννη λιγα μετρα πιο πανω απ’τη θαλασσα .Φορτωνεις τον πλωτηρα με ότι μικρομεσαιο έχεις από οπλα καθως και τις σχετικες προμηθειες σε καυσιμα για δυο μιλια πορεια και το κοβεις αριστερα για τον καβο στο βαθος .Εξω εξω και για τα πρωτα διακοσια μετρα να κρατας ενενηνταρι στο δεξι και τις κροκαλες με τ’αριστερο ισα να μη γδερνεσαι κατω. Επειδη κατεβαζει το βουνο κάθε που βρεχει ότι σκουλικοτροφη βρει στο δρομο του το νερό, κραταει λαβρακια.Λιγο παραπερα θα δεις τα πρωτα διασπαρτα κοτρωνια αλλά προσπερνα τα δε λένε .Στο πρωτο όμως κατρακυλι ξεκρεμασε το 75αρι,θα χρειαστει .Ολη η μπαντα μεχρι τον Μπαμπουρα κοβει τον ΒΑ που φυσαει συνηθως στη Θασο και απαγκιαζουν πολλά ψαριά.Ακριβως πριν τη στροφη κανει μεγαλους βραχους απανωτους μεχρι βαθια .Εξω εξω εχω παρει και λαυρακια ενώ πιο κατω είναι κλασικος ροφοτοπος .Ένα δυνατο 75αρι σε καλυπτει σε κάθε περιπτωση.

Αμα είναι μπουνατσα όμως καλυτερα δωσε βαση απ’τον καβο και πισω.Κατακαβα και μπροστα στο ξενερι όταν δεν εχει βαρκες δοκιμασε να πλαναρεις προς τα κει που κοιταει .Είναι το μόνο σημειο που κανει στηρες και συναγριδες .

Προχωροντας  η αποτομη πλαγια με τα σπαρμενα μονοπετρα στρωνει σε  ρηχοπατια με αποχη στα 7-8 μετρα και συσταδες από μπλοκια μεσ’την αμμο .Όταν κοπαδιαζουν κεφαλια και βραχωνουν ,ιδρωνεις χειμωνιατικα και σουρχεται να βγαλεις τη στολη απ’ την ενταση.Μαζι με τα κεφαλια εχω παρει και τσιπουρες βραχωμενες που πολύ συχνα μοιραζονται το καταλυμα με σαργους.Γυρω στα τρακοσια μετρα κραταει το σκηνικο και κανει μικρη στροφη αριστερα με ένα ηφαιστιογενες λαβυρινθοδες μορφωμα σε σχημα γαμα με εκατο μετρα την κάθε πλευρα .Τα μελανουρα που παιζουν εκεί είναι μιλιουνια και μπορεις να παρεις ευκολα αρκετα στην πρωτη περασια .Εξω στο σκασιμο παλι με λιγο νοτιαδακι κι ένα 50ρακι με πεντααινα θα ρουφηξεις κατι σαργαρους από τις τρυπες τους που μόνο

τετοιο οπλο χωραει και πολλες φορες ούτε κι αυτό.

Aπ’αυτό το σημειο φαινεται και το μπαμπουρακι που είναι η νοτιοανατολικη ακρη του νησιου και μεχρι να φτασεις θα κολυμπησεις περιπου μισο μιλι σ΄ένα τοπο που θα σου μεινει αξεχαστος και ατελειοτος. Με αποχη στα 12-15μ και καπου στα 50-100μετρα απ’το σκασιμο κανεις κουραγιο για ατελειωτες βουτιες με το 75αρι σου και λιγο φακο γιατί κραταει ροφους.Αμετρητες πλακουρες που οι περισσοτερες δινουν χερι για βολη θα σε κρατησουν σε ενταση για οσο αντεχεις. Μη παραξενευτεις αν δεις να κατεβαινουν απ’τα γκρεμια μαζι με τα κατσικια  και κομαντο ψαροντουφεκαδες. Είναι γιατί απεχθανονται το κολυμπι και θελουν να μπουν κατευθυαν στο ψητο.Τελειονοντας, στο Μπαμπουρακι κανε λιγο στατικο πανω στο γυρισμα , περιδιαβαινουν Γοφαρια  Λουτσοι  και Μαναλια κατά καιρους.

Στο γυρισμο αν σε παιρνει ο χρονος καρτερεψε ξανα στο διαπορι του Μπαμπουρα ,εγγυημενα πραματα.
Στη χειροτερη παντος θα κανεις 5-10 κιλα με το ζευγαρι σου, θα κολησεις  το ενσημο, θα θαψεις και για άλλες τρισιμισι ωρες οποιον αντικηται στην ιδεολογια και τα πιστευω σου.

α) Η αλιευόμενη ποσότητα ανά σκάφος δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα τρία (3) κιλά ψάρια ή κεφαλόποδα

κατά το εικοσιτετράωρο

β) Κάθε ερασιτέχνης ψαράς που αλιεύει από την ακτή

επιτρέπεται να αλιεύει μέχρι τρία (3) κιλά ψάρια ή κεφαλόποδα κατά το εικοσιτετράωρο.

γ) Η αλιεία με ψαροντούφεκο και η αλιεία με καμάκι,

με ή χωρίς τη χρήση φωτός, απαγορεύεται

Αγαπητοι φίλοι μετα από την απροσμενη οσο και αιφνιδιαστική αυτή εξελιξη γινεται πλεον σαφες ότι αυτό που φοβομασταν εγινε πλεον πραγματικότητα .Το ψαροντουφεκο σαν μεσο αλιειας εχει στοχοποιηθει.

Κυρια εχθρικη διαθεση εδειξαν οι επαγγελματίες παρακτιοι αλιείς που τελικα πετυχαν τον στοχο τους .Δηλαδη να μη μας εχουν στα ποδια τους .Η προφαση που προεβαλαν είναι ότι εμεις ευθυνομαστε για την μειωση των ιχθιαποθεματων .Ωστοσο ολοι μας γνωριζουμε ότι η επιλεκτικοτητα που διακρινει την μορφη αυτή αλιειας το κατατασει στην τελευταια θεση των ευθυνοντων για την κακη εικονα των βυθων .

Απ’την άλλη ειμαστε περιεργοι αλλα και αγανακτισμένοι για την στοχοποιηση της Βορειου Ελλαδος οσο αφορα περιορισμους και παρκοθετησεις όπως: (Αγιο Ορος ,Βορειες Σποραδες ,Αλόννησος, η μιση Σκοπελος και τωρα ολοκληρος ο Θερμαικος ) συζητανε δε για Αι Στρατη ,μιση Σαμοθρακη,και ΝησοςΚελυφος ) .

Φιλοι και συναδελφοι ,ειμαστε κοντα στα 2 Εκατομμύρια ανθρωποι στην ευρύτερη περιοχη της Θεσσαλονίκης και οι ακτες που απεμειναν διαθεσιμες είναι δραματικα ελαχιστες Αυτή η επιθεση θα εχει σαν συνεπεια να επιβαρυνθούν οι εναπομείναντες ακτογραμμές με τους εκδιωχθεντες από τις περιοχες απαγορευσης .Το χειροτερο όμως είναι πως δημιουργείτε προηγουμενο που ανοιγει την ορεξη στους επαγγελματίες αλιεις γενικοτερα .

Εμεις ως Σ.Φ.Υ.Κ.Θ. και με την βοηθεια των συλλογων της Λαρισας της Κατερινης των Μουδανιων αλλα και των επαγγελματιών ειδων αλιειας αντιδρασαμε αμεσα προσφευγοντας στο Συμβουλιο Επικρατειας θεωρώντας ως αντισυνταγματικό το προεδρικο διαταγμα αφου διαφοροποιεί την αντιμετωπηση των πολιτων χωρις κανενα απολυτως ευσταθές επιχείρημα.

Αληθεια κυριε Υπουργε διαβαζετε αυτά που σας φέρνουν να υπογράψετε;

Η μηπως πιστεύετε πως οι εκατονταδες επαγγελματίες που λυμαίνονται ασύδοτα με αμέτρητα χιλιομετρα μονιμων παγιδων ότι εχει απομείνει είναι ποιο σημαντικοι για σας από τους δεκαδες χιλιαδες ερασιτεχνες .Ερασιτεχνες που με μια πετονια στο χερι η ένα ψαροντουφεκο πεντε φορες τον χρονο κανουν το χομπυ τους γυρνώντας αδειοι τις περισσότερες φορες . Τους απομυζητε ασυστολα φορολογικα κάθε χρονο ,τους κοβεται την μοναδικη διεξοδο διαφυγης από τα προβληματα ,τους αφαιρειτε την ικανοποιηση και την χαρα να εκτονώσουν τα ενστικτα τους ως ζωντανοί άνθρωποι για να μη γινουν φλωροι του ιντερνετ ,της κερκιδας ,του ταβλι και της τηλεορασης.Και όλα αυτά γιατι δεν μπηκατε στον κοπο να τους ακροαστείτε .Να ακροαστειτε την φωνη τους που εδώ και πολλα χρονια καταδεικνύει την αποδεδειγμενη καταστροφη που προκαλουν οι τρατες και τα γρι γρι .Εργαλεια μαζικης καταστροφης που εδώ και 9 χρονια θα επρεπε να ειχατε απαγορεύσει βασει κοινοτικών οδηγιών. Που φωναζει για τις μονιμες παγιδες (νταλιανια ,νταουλια ,κιουρτους )που είναι σπαρμενα αποπνικτικά παντου κατά χιλιαδες χιλιομετρα από τους παρακτιους επαγγελματιες αλιεις σε ολη την ακτογραμμή του Θερμαικου και εγκλωβίζουν ότι κινείται στον βυθο.

Ποιοι είναι αυτοι οι πουλημένοι επιστημονες που αποφανθηκαν ότι η αιτια ειμαστε εμεις .Ποιοι είναι αυτοι που αποφασισαν ερημην αντιλογου να απαγορευσουν την ποιο οικολογικη μορφη αλιειας αγνοοντας την αποψη δεκαδων χιλιαδων οικολογων ερασιτεχνών αλιεων.

Φαίνεται πως μας αψηφισατε γιατι μεχρι τωρα σας ψηφιζαμε .Ομως ισως αυτή η ακατανόητη οσο και αντισυνταγματικη ενέργεια μας αφυπνίσει και οργανωθούμε επιτελους δειχνοντας όχι μονο ποσο και ποσοι <<ζωντανοι >>είμαστε αλλα και ποσο οικολογοι.

Τι άλλο να ζητησεις από έναν κατασκευαστη; Σιγουρα παντα κατι περισσοτερο απ’αυτό που μπορει να δωσει η τεχνολογία την εκάστοτε εποχή.

Αφου οι στοχοι μας πλεον, εχουν καταγραψει συγκεκριμένες συχνότητες τις οποιες εχουν συνδυάσει με την ανθρωπινη απειλη.Ισως θαπρεπε στο εξης να προσαρμοσουμε διαφορετικη συμπεριφορα και κινησιολογία στην στρατηγική μας .Γνωριζοντας ότι μεσα στο νερο λειτουργούμε ως εκατόκιλοι δονητές και γνωριζοντας επισης ότι γινομαστε αντιληπτοί απ’τους αντιπαλους αισθητηρες δεν εχουμε παρα να αλλαξουμε συχνοτητα και ενταση σε κάθε κινηση μας για να μπερδεψουμε τον πολύ μικρο ευτυχως επεξεργαστη τους.

Παρτε για παραδειγμα ας πουμε ένα μεγαλο πλοιο. Όταν κινείται αργα τότε το ωστικό κυμα είναι ελαχιστο και κανενας πυργος στην αμμο δεν θα γκρεμιστει..Οταν όμως περνάει το <<Κεντερης >>τοτε το τσουναμι θα το αισθανθούν όλα τα αυθαίρετα του αιγιαλού.

Κατι αντίστοιχο παιζει κι όταν καταδυομαστε με την φόρα που μπαινει το challenger στην γηινη ατμοσφαιρα, ή όταν κινουμαστε στον βυθο όπως περνανε τα Γκνού από ένα ποταμι. Ελαχιστοι ανθρωποι εχουν την ηρεμια μεσα τους και κινουνται αναλογα χωρις να παρασύρονται από εντασεις και συναισθηματα της στιγμης.Αλλα κι απ’ αυτους ακομη ποιο ελάχιστοι καταφέρνουν να συνδυάζουν την ηρεμια με το κυνηγετικο ενστικτο με την ετοιμοτητα..Οι υπόλοιποι πρεπει να προσαρμοστουν προκειμενου να μην δηλωνουν επιθετικότητα και νευρικότητα στο ξενο περιβάλλον .Γιατι αυτή η επιθετικοτητα εχει συνδυαστεί στο μυαλο των θηραματων με την απωλεια συγγενων και φιλων κι αυτά με την σειρα τους εχουν βαλει σκοπο να δημιουργήσουν αντιστοιχες απώλειες και στο δικο μας σοι ,πραγμα που δυστυχως το χουν πετυχει σε μεγαλο βαθμο τα τελευταια χρονια.

Σε διαφορετικη περιπτωση πρεπει να παμε μακρυτερα και ισως βαθυτερα για να συναντησουμε πιο αφελεις καταστασεις. Αληθεια όμως, ποσο συγκινει τον κυνηγό ένα αφελες θηραμα ; Κατά ποσο εκτονώνει τα κυνηγετικα του ενστικτα.και όχι απλα την ματαιοδοξια του ;

Μηπως λοιπον ο τιτλος <<χαμηλο προφιλ >>δεν πρεπει να αφορα μονο κυριολεκτικα το γεωμετρικο σχημα των οπλων μας ,αλλα να είναι μεταφορικα και χαρακτηριστικό της γενικοτερης συμπεριφορας μας μεσα και εξω από την θάλασσα ;

Μονο ενας κυνηγος χαμηλου προφιλ με ειλικρινή ενστικτα μπορει στ’αληθεια να διεκδικεί την γνησια χαρα σε κάθε του επιτυχια .Επειδη όμως την σήμερον αν δεν επιδειχθείς δεν μπορεις να καταξιωθείς, μοιραία η φωτογραφικη μηχανη είναι σημαντικότερη πολλες φορες κι απ’το οπλο μας. Φαινεται πως αυτή η φυση στον ανθρωπο εχει επικρατήσει των ενστικτων επιβίωσης αφου τελικα σημερα επιβιωση στη ζωησημαίνει υψηλο προφιλ.Στην δικη μας όμως περιπτωση η επιδειξη ικανοτήτων και όχι μονο ,βλεπε (αγωνες ) βλεπε (επαγγελματίες ψαροντουφεκαδες) εχει συνεπειες και μαλιστα πολύ σοβαρες οσο αφορα την ελευθερια που χομπυ μας ..Αφου η κοινη γνωμη αλλα και οι αρμοδιοι να αποφασισουν για μας χωρις εμας εχουν αυτους ως αναφορα.Καπου εδώ όμως χτυπαει το κουδουνι και πρεπει να βγουμε για διάλλειμα.Την επομενη ωρα λοιπον θα σας απασχολησω με σχετικη γεωμετρια .

Κρατώντας το ιδιο θεμα και κυριολεκτώντας πανω στις λεξεις χωρις ποια μεταφορικές ενοιες παμε να μπουμε και στην γεωμετρία του πράγματος. Ο απώτερος λοιπον σκοπος ενός χαμηλου προφιλ είναι η δημιουργία ενός σχηματος που να διευκολύνει την κινηση μεσα στο νερο.Και πιο συγκεκριμένα στηνπλαγια μετατοπιση . Σε τι βαθμο όμως αυτή η πλαγια εστω μετατόπιση δεν χτυπαει συναγερμο στα υποψηφία θηραματα ; Απο πιο οριο και περα αρχιζουν να ανησυχούν ; Σιγουρα δεν εχω φτιάξει ακομημηχάνημα που να μετραει κατι τετοιο. Ομως η πολυχρονη εμπειρια μας δειχνει ότι η ταχυτητα μετακινισης ενός οπλου είναι ευθεως αναλογη με την αντιδραση των ψαριων Οσο δηλαδη γρηγοροτερα μετατοπιζουμε το οπλο προκειμένου να συγκλινουμε στην πορεια του θηραματος τοσο μεγαλυτερο οστικο κυμα αλλα και οπτικο ερέθισμα δημιουργούμε. Αρα δεν χρειαζεται μηχάνημα για να καταλαβεις ότι οσο ποιο αργα το μετατοπιζεις τοσο λιγοτερη ανησυχία προκαλεις στα ήδη καχύποπτα θηραματα.Με την κοινη λογικη λοιπον οσο ογκοδες και νανε ένα οπλο, εάν κινηθει κατάλληλα δεν θα επειρεασει την ροτα του θηραματος και θα προλαβει νανε στην θεση του την στιγμη που πρεπει .Αυτο για έναν εμπειρο είναι απολύτως κατανοητό.Το προβλημα συνηθως τιθεται από ανθρωπους που ψαχνουν να βρουν γενικοτερα τι φταιει. Πολυ σημαντικο ρολο στην ισχυ αλλα και την συχνοτητα ενός κυματος που παραγεται κατά την μετατοπιση ενός οπλου παιζει το γεωμετρικο του σχημα Για παραδειγμα οι οξειες γωνιες δημιουργουν υψηλοτερης συχνοτητας αλλα χαμηλοτερης ισχύος κυματα ,ότι δηλαδη χρειαζομαστε κι εμεις .Ομως κι ένα μελετημένο οβαλ με διαμορφωμένο προφιλ κατά μηκος δεν θα υστερούσε .Εννοείται πως τα λαστιχα και η βεργα σε καμια περίπτωση δεν θα πρεπει να είναι ξενα προς το συνολικο σχημα αφου κάθε αυθαίρετη τοποθετηση τους πανω σ’ένα σχημα μπορει να δημιουργήσει δινες και ταλαντώσεις που αθροίζονται και παραγουν μια συγχορδία αρκετα ερεθιστική.

Μια σωστη θεση σωματος και οπλου σε σχεση με μια ομαλη σύγκλιση δείχνοντας αντίστοιχα το χαμηλοτερο δυνατο προφιλ είναι τα μυστικα της επιτυχίας.Γιατι όμως τοσος ντορος για την πλαγια μετατόπιση;Γιατι τοση κουβεντα για το ιδανικοτερο σουπιοειδη; αφου η δυνατότητα του για μεγαλυτερη ταχύτητα μετακίνησης που σου προσφέρει είναι αποτρεπτική για την συνέχιση της ομαλης πορειας των ψαριων στο καρτέρι.

Πολύ απλα ,αυτό το πλεονεκτημα μπορει ενίοτε να βοηθαει σε άλλες μεθοδους όπως το πλαναρισμα ή καποιες γρήγορες μπιχτές .

Όμως το μεγαλυτερο για μενα πλεονέκτημα αυτου του σχηματος δεν είναι το χαμηλο οριζοντιο προφιλαλλα το πολύ μεγαλο καθετο προφιλ που σκοπο εχει την καλυτερη σταθεροποιηση του οπλου στο νερο. Απ την άλλη ναστε σιγουροι ότι εαν αυτοσκοπος ηταν η γρηγορη μετατοπιση τοτε το σχημα των οπλων θα ηταν κυλινδρικο όπως αυτό των αεροβολων.Αυτο τους όμως το μεγαλο πλεονεκτημα να κινειται προς ολες τις διευθύνσεις με την μικροτερη δυνατη αντισταση γινεται μειονέκτημα όταν προκειται για ακριβείς και σταθερη σκοπευση σ’έναν μακρινο στοχο.Και είναι λογικο αφου είναι πολύ δυσλολο να σταθεροποιηθεί λογο σχήματος.

Εξάγοντας λοιπον ένα απλο συμπέρασμα και για να απλοποιήσουμε κάπως τα πράγματα λεμε ότι οσο μακτυτερη είναι η βολη τοσο περισσοτερο επιβαλεται η καλύτερη σταθεροποίηση και το αντίθετο οσο κοντύτερα τοσο ποιο ευέλικτα πρεπει να είναι τα οπλα μας .

Ομως μη ψαχνεις για κανονες και καλουπια γιατι η σχετικοτητα είναι αυτή που τελικα οριζει το απόλυτο για κάθε περιπτωση .Και είναι αυτή που θετει την μεταφορική έννοια του τιτλου ,χρησιμότερη και σοφότερη της κυριολεκτικής.

Γιατί πόσο κολλημένος μπορεί να ναι κάποιος για να ναι πέντε μέρες στο πατάρι αγκαλιά με χειριστήρια ξηρή τροφή και φραπέ .Όχι γιατί τον κλειδώσανε αλλά γιατί κάτι του μπήκε στον φλοιό,και προσπαθεί πεισματικά να το βγάλει .Μη φανταστείτε ότι μπήκε Κανά γρι ,όχι ,μια ιδέα μπήκε ,σαν αυτή που μπαίνει κάθε μηνά και για να φύγει πρέπει να κάνει τον κύκλο της.Αντίδοτο δεν υπάρχει παρά μονό λίγη υπομονή και κατανόηση και όλα θα πάνε καλα.Την υπομονή την είχε οριακά η κυρά Νοτινά Την κατανόηση την δείξανε τα φιλαρακια συνάδοντας , συμπάσχοντας και συνεισφέροντας ολόψυχα.

Τράκα στην τράκα λοιπόν έχω στοιχήσει τα τέσσερα καμάρια τους στον τοίχο και αχώ σε ημιανάπαυση και παρουσιάστε.Ολα τριανταριά ,μαύρα , ντυμένα στα καρό με γραβάτα κατά μήκος και κλείσιμο ψηλά στο λαιμό .Για κολιέ ένα ζεύγος δεκαεννιάρια σε κρεμ με δέσιμο zoratex και μια χρυσοθώριτη μονόπτερη στα εξίμισι καράτια.

Όπως ίσως καταλάβατε αλλάξαμε κουστούμι και ήρθαμε ξανά. Το τέταρτο κουλουάρ το συμπλήρωσε ο Άβερελ ,έτσι για σπάσιμο στον Τζακ που μέχρι τώρα ήταν ο ψηλότερος .Αυτό προέκυψε γιατί το αίμα νερό δεν γίνεται ,αφού οι Ντάλτον είναι τέσσερις .Το ψηλό άχαρο κι αρτσούμπαλο αδέρφι πουλάμε στην απέξω, γιατί δεν του βρίσκαμε κουστούμι στα προηγούμενα Τσικλητήρια, βρέθηκε ράφτης να το ντύσει και τώρα δεν κρατιέται .

Η κόντρα όμως δεν έχει να κάνει με το ποιος ρίχνει μακρύτερα ,αλλά πως ο καθένας θα ξεπεράσει τον εαυτό του .Κι αφού τα όπλα προπόνηση δεν μπορούν να κάνουν για να βελτιώσουν της επιδόσεις τους οι ελπίδες τους ακουμπάνε πάνω μας. Τα κύπελα που θεσμοθετούνται είναι κι αυτά τέσσερα κι όλοι θα πάρουν από ένα . Μπορεί να έχει ο καθένας το δικό του κουλουάρ αλλά αγωνίζονται σε διαφορετικά αθλήματα .Η κριτική όπως ξαναπάμε πρέπει να γίνεται στις βελτιώσεις που γίνονται πάνω στο ίδιο όπλο κι όχι μεταξύ των αδελφών οπλών. Σε ένα σάκο ζούνε μαζί ρε παιδιά τι έχουν να χωρίσουν? Η επιλογή του καταλλήλου μήκους άλλωστε εμπίπτει σε άλλες διατάξεις και απαιτεί φιλοσοφική συζήτηση.

Επειδή όμως την κόβω τη δουλειά ,ότι το βασικό ερώτημα είναι πόσα μέτρα ρίχνει κι όσο μακρύτερα τόσο καλυτέρα .Θέλω να σας το χαλάσω στην ψύχρα. Αυτό που προσπαθώ να αποδείξω είναι :εάν και κατά πόσο μπορεί να βελτιωθεί ένα όπλο βγάζοντας τον κοινό αλουμινένιο σωλήνα και τοποθετώντας στην θέση του έναν σωλήνα 30αρι carbon με οδηγό κατά μήκος .Στα όπλα αυτής της κατηγορίας πιστεύω ότι είναι η ουσιαστικότερη βελτίωση που μπορούμε να κάνουμε ανεβάζοντας την ταχύτητα και φυσικά το πραγματικό δραστικό του όπλου. Το πόσο είναι το θέμα μας και μπαίνω στο προκείμενο.

Πρώτος ο πονηρός και γρήγορος Joe έκανε ένα βήμα μπρος και πήρε θέση στον βατήρα γεμάτος αυτοπεποίθηση. Γυρίζει το βλέμμα του ψυχρά στον στόχο και φορτώνει στην 90αρα πλάτη του κάπου στα 55 κιλά αποφασιστικότητας κι ένα ατσάλινο βέλος .Τουφεκιά στα 3 μ και ….απορημένος κοιτάει το βέλος του να έχει βγει στους 40 πόντους… μόλις 13 πάνω από τα πριν. Ξανά στα 3,4μ μπας και….μπα τίποτα ,ίσα που πέρασε το φτερό. Έτοιμος ήταν να φύγει, να εγκαταλείψει .Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου Joe …με το ζόρι τον βάλαμε να ρίξει άλλες δυο βολές και να φύγει απαρηγόρητος. Μέχρι και ειδικό ψυχολόγο του φέραμε μη κάνει καμιά τρέλα. Προσωπικά θα ήθελα να του πω ότι ήταν απίθανος και ταχύτατος .Το διατρητικό αποτέλεσμα δεν είναι το ατού μιας τέτοιου μήκους και βάρους βέργας και μάλιστα σε αποστάσεις πάνω από τα 3,4μ όσο ο καλός συνδυασμός της με την ταχύτητα και την μικρή διασπορά γύρω από τα τρία μετρά, πράγμα στο οποίο ήταν άψογος .

Ο τρίτος καθ’ύψος Ντάλτον ονόματι Ουίλιαμ ο100αρης χλευάζει σαρκαστικά τον κοντό και με τον αέρα του νικητή στα συμβατικά μπαίνει φορτωμένος μαγκιά και υπεροψία .Χωρίς καθυστέρηση αμολάει το δηλητήριο στον ομόκεντρο και η βέργα χάνεται, τρύπα ρε παιδιά πως το λένε, τον έσκισε .Δεύτερη βολή 40 πόντους μακρύτερα και παραλίγο να έχουμε τα ιδία ,η βέργα περνάει ένα μέτρο με άνεση και δείχνει ότι έχει κι άλλο. Παίρνει ύφος και οπλίζει για μακρύτερα, στα 3.8μ αυτή τη φορά γεμάτος αυτοπεποίθηση .Βολή και….ναι μεν αλλά .Πέσαμε στο μισό μέτρο και άρχισε να φαίνεται η υστέρηση της βέργας και τα όρια του μήκους. Του κοπήκανε τα γόνατα .Ο χρόνος σχετικά καλός αλλά ήλπιζε να ξεπεράσει τον Jack με το 110 συμβατικό. Κάπου εδώ βγαίνει ένα αξιόλογο συμπέρασμα για’μένα : η κάθε βέργα έχει τα όρια της και αυτά έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγω με το βάρος της και κατά δεύτερον με το μήκος και την σκληρότητα. Όσο και να ανεβάζει ο σωλήνας, το βάρος αλλά και η διαδρομή μιας μακρύτερης αρκούν για καλύτερη διάτρηση σε οριακές αποστάσεις. Στις μεσαίες αποστάσεις όμως παρατηρούμε ότι η αύξηση τις ικανότητας διάτρησης του 100 πρόελθε καθαρά από την αύξηση της ταχύτητας που αναπτύχθηκε ξεκάθαρα λόγω σωλήνα. Φαίνεται λοιπόν ότι από τα 100 εκατοστά και πάνω ο συμβατικός σωλήνας υστερεί σοβαρά .ενώ αντίθετα από τα 90 και κάτω μπορεί και να πλεονεκτεί ,αφού το επιπλέων έργο που παίρνουμε από τον καρβουνοσωλήνα είναι πολύ μικρό .Αν δε συνυπολογίσουμε ότι μεγαλώσαμε την διάμετρο του σωλήνα στα 30mm συν τον οδηγό δυσχεραίναμε την μετατόπιση του όπλου, τότε ψηφίζω αλουμίνιο .

Σειρά του συνεσταλμένου και φοβισμένου Jack που σηκώνεται και με αργά τρελαμένα βήματα παίρνει τη θέση του για βολή .Γυρνάει το απελπισμένο βλέμμα του στις κερκίδες κι εκεί που πάει να γυρίσει, πιάνει το χαμόγελο μιας ξανθιάς .Ακαριαία σπάει κι αυτός χαμόγελο κι αφήνει να φανούν οι ατέλειωτες κουφάλες του. Παίρνει αμέσως πάνω του και φορτώνει την εξιμισάρα πάνω στα 110 εκατοστά του σα να τραβάει βρακολαστιχα.Λοκαρει και….χαμός ,η ευτυχισμένη βέργα του πετούσε κι άνοιγε τρυπες.Στα 3 και στα 3.4 την ψάχναμε ενώ στα 3.8 της μείνανε 5 πόντοι και κρέμασε απ ΄ το βάρος.στα 4,2 όμως έδειξε σημάδια κόπωσης και η βέργα γονάτισε σχετικά απότομα στα 55 εκατοστά.Αυτό μου ΄ βγάζε ακόμα ένα συμπέρασμα που είναι συνεχεία του προηγούμενου: τα εξίμισι χιλιοστά κάπου εδώ το λένε το ποιήμα.Το μήκος μέχρι ένα σημείο κάτι μπορεί να δώσει αλλά η συνολική μάζα της βέργας αυτές τις αποστάσεις δεν αρκεί για να διατιμήσει την ορμή της.Αν αναλογιστούμε δε, ότι η δοκιμή γίνεται σε μικρό βάθος αλλά και από μια στιβαρή βάση που δεν επιτρέπει στην ανάκρουση να απορροφήσει ενέγεια.Τότε πρέπει να ξέρουμε αυτές τις διατρήσεις δεν μπορούμε να τις πετύχουμε σε μια πραγματική βολή με το χέρι την πραγματικότητα υπολόγισε τι θα επιτύχεις στους τοποθετημένους περ.30εκατ..Βασικός λόγος είναι γιατί το χέρι δεν είναι ποτέ σταθερό στην αντίσταση του πάνω στην μασχάλη της λαβής κι έτσι οποιαδήποτε σύγκριση δεν θα γίνεται με τον ίδιο συντελεστή ανάκρουσης. Το δέσιμο της βέργας επίσης με πετονιά είναι απαραίτητο, γιατί η βολή με σκέτη βέργα δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.ούτε σε ταχύτητα ούτε σε διάτρυση.Και μιας και είπαμε για ταχύτητα ,πιστεύω ότι αυτό που ενδιαφέρει τον ψαροντουφεκά δεν είναι το ποσά χιλιόμετρα την ώρα γραφεί ανά πασά στιγμή το κοντέρ της βέργας αλλά ο ακριβής χρόνος που χρειάζεται η αιχμή για να είναι σωστή στο ραντεβού της περνάν των 3 μέτρων απ’όπου το νερό θέτει βαρύ φόρο για κάθε εκατοστό πορείας μέσα του. Και αυτό έχει επιτευχτεί μ’ένα ειδικά προσαρμοσμένο χρονόμετρο ακριβείας καθιστώντας το βαλλιστικό δοκιμαστήριο μοναδικό, πλήρες και αδιάψευστο.

Τελευταίος και μέσα στην χαρά ο Aberel με τα 115 εκατοστά του και το βλέμμα της αγελάδας, χρειάζεται δυο άτομα για να καταλάβει τι πρέπει να κάνει και πώς να το κάνει. Αφού τελικά στήνεται κι αρχίζει τις τρύπες στα κοντά, ήρθε η ώρα να δούμε αν αυτά τα 5 εκατοστά και ίσως και περισσότερα αξίζει τον κόπο να τα κουβαλάμε. Άπαυτο που βλέπω και βλέπετε θα έλεγα πως κάπου εκεί είναι το όριο χρήσης ενός τέτοιου σωλήνα με βέργα 6,5χιλιοστων και φυσικά πάντα με οδηγό κατά μήκος. Η χρήση 6,75 η και 7αρας τις οποίας τα αποτελέσματα θα τα δείτε σε επόμενο άρθρο επιβάλλεται καθώς και η τοποθέτηση 2*16 η ενός περαστού 19 χιλιοστά με ανοιχτή κεφαλή. Οι σχοινένιες καμπάνες επιβάλλονται κι αυτές πάντα για λόγους ασφάλειας αλλά και ευκολίας όπλισης ειδικά στα μακριά όπλα. Το μήκος τις βέργας αλλά κυρίως το σωστό μήκος και η ποιότητα των ελαστικών κρύβουν μυστικά που μόνο με πειραματισμούς αποκαλύπτονται και είναι μονόδρομος όταν προσπαθούμε να βγάλουμε το 100% των δυνατοτήτων ενός όπλου.

Συμπέρασμα: Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η αντικατάσταση του σωλήνα αλουμινίου από έναν carbon με οδηγό σένα 100- 110 και 115 συντελεί από μονή της στην αισθητή βελτίωση του αποτελέσματος.

Και μια και μπαίνει καλοκαίρι και τα όνειρα συγκρούονται με την αδυσώπητη πραγματικότητα θέλω να σας εξηγήσω στο επόμενο το όνειρο περί 4.5 – 5 και 6μετρων και ποιον ονειροκρίτη να προτιμάτε μη πέσετε έξω.

Εμείς απτόητοι σκάβουμε όλο και ποιο βαθειά να βρούμε την αλήθεια . Την αλήθεια που μας βολεύει και που υποστηρίζουμε ,κόντρα στην αλήθεια του φίλου μας.

Ρε κολλητέ έχω σοτάρει ένα ενενητάρι…δυναμίτης, έχουν φάει φυσαλίδα απ’ αυτό κάτι κατοστάρια που ντρέπονται να ξαναμπούν στο θαλασσινό νερό.

Ρε κοντέ εγώ το ενενητάρι το χω για ψαροκρεμάστρα στη σημαδούρα. Άμα κοντέψει πολύ το ψάρι δεν έχει αξία τι να το κάνεις, εγώ δεν το βαράω .

Καλά ,έχουμε ξεφύγει τελείως ε, αφού σε λίγο δε θα χρησιμοποιούμε όπλα ,θα τα σαλαγάμε με υπνωτισμό.

Και για να μη χρειαστώ ωτορινολαρυγγολόγο να με κουράρει με αυτά που ακούω κάθε μέρα είπα να σκάψω κι εγώ να βρω και να σας πω την δικιά μου αλήθεια. Το θέμα όμως είναι «που» .Σίγουρα όχι στο χώμα γιατί εκεί μονό κόκαλα μπορεί να βρούμε, αλλά και με «τι» αφού το φτυάρι κάνει μονό για κουτσομπολιό. Ο κασμάς πάλι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρά μόνο σαν επιθετικός προσδιορισμός των δυο τύπων που συζητούσαν παραπάνω.

Θα ψάξω στον σκληρό που είναι φυτεμένος πίσω απ τα μάτια μου γιατί μονό αυτόν εμπιστεύομαι. Δίνω τα στοιχεία λοιπόν και πατάω enter. Γίνεται η σχετική επεξεργασία και να δυο σελίδες ανάλυση. Σας διαβάζω λοιπόν κατά λέξη ότι μου είπε και ότι μου ζωγράφισε.

Έχουμε τρία τυχαία μήκη όπλων 90, 100, 110 και λέω τυχαία γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 88, 98, 108 η 93,103, 113.Θεωρουμε σαν δεδομένο ότι η απαίτηση μας είναι μια οριζόντια βολή το δυνατόν αποτελεσματικότερη. Στατιστικά λοιπόν σκεπτόμενος οι πλείστες αποτυχημένες βολές έχουν την στερεότυπη δικαιολογία « αν είχα λίγο μεγαλύτερο όπλο θα το έπαιρνα ».Στατιστικά επίσης σκεπτόμενος οι πλείστες επιτυχημένες βολές έχουν την στερεότυπη ατάκα « ήρθε να με φάει ».

Αν και εξελιγμένος ο υπολογιστής μου τα έχει παίξει με την πάρτη σας, χτυπάει error και σηκώνει τα πλήκτρα ψηλά. Αφού ρε μεγάλε το μακρύ σου είναι κοντό όταν μαζεύεις λάχανα κι όταν τσιμπάς το κρέας περισσεύει ,αναζήτησέ το κάπου στο σοφό ρητό που λέει: «αν είναι ναρθεί θε να ρθεί αλλιώς θα προσπεράσει». Το σίγουρο πάντως είναι ότι για κάθε περίπτωση δεν υπάρχει σονί και καλά μια λύση. Αν ήταν έτσι δε θα χε καμία αξία ,θα ανοίγαμε το βιβλίο με τις λύσεις και κανένα ψαράκι δεν θα είχε μέλλον .

Όπως και να έχει όμως οφείλω να σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα των συγκριτικών δοκιμών που έλαβαν χώρα στο μοναδικό αυτόματο κέντρο βαλλιστικής και μετρήσεων και μάλιστα εντός πισίνας που διαθέτω φώτο (1) και σεις αποφασίστε τελικά για το μήκος του όπλου που θα χρησιμοποιήσετε .Οι δοκιμές έγιναν με συμβατικά όπλα τριών διαφορετικών εταιριών για κάθε μήκος ,εισαγωγής και ελληνικά χρησιμοποιώντας και στα τρία ανάλογα λάστιχα των 19mm.και βέργα 6,5mm. Έτσι έβγαλα έναν μέσο όρο και το γενικό συμπέρασμα όσο αφορά τα αντιπροσωπευτικά δείγματα των όπλων για την διαφορά που μας δίνουν σε διακριτικότητα και δραστικό σε σχέση πάντα με το μήκος τους. Περιττό να σας πω ότι στο ίδιο μήκος όλα τα όπλα που δοκιμαστήκαν απέδωσαν σχεδόν το ίδιο αφού φορούσαν τα ίδια λάστιχα και την ίδια βέργα. Συνεπώς η επιλογή της μακράς του όπλου έχει να κάνει με την ποιότητα του ,με το πώς επέλεξε η κάθε εταιρεία να παρουσιάσει τα όπλα της σε σχέση με τις απαιτήσεις μας αλλά και το προσωπικό μας γούστο και όχι με αυτό κάθε αυτό το όπλο σαν εξέδρα εκτόξευσης. Ποιο απλά ,ότι ,μα ότι όπλο και να κρατάς στα χέρια σου αρκεί να είναι ίσιο και να έχει σωστές αναλογίες (λάστιχα βέργα φτερά ) για να βρίσκεις τον στόχο σου.

Επί του προκειμένου τώρα και μια και μιλάμε για τα μήκη όπλων και την διάφορα δυναμικού τους ,από τις πρώτες κιόλας βολές στα 3 μέτρα παρατηρούμε μια σοβαρή υστέρηση του 90 έναντι των 100 και 110 όσο αφορά την δυναμική ορμή της,(εικόνα 1) «όμως» ο χρόνος που χρειάστηκε για να διανύσει την απόσταση ήταν μικρότερος πράγμα το οποίο το αβαντάρει από κάποια πλευρά γιατί και ο χρόνος είναι εξίσου σημαντικός. Αλλά για να μην μπερδέψουμε τα μπούτια μας στην συγκεκριμένη έρευνα θα σας δείξω μόνο τις δυναμικές και όχι τους χρόνους οι οποίοι είναι σημαντικότατος παράγοντας επιτυχίας και θα αποτελέσει ιδιαίτερη προσέγγιση σε επόμενο άρθρο μια και έχω καταφέρει να χρονομετρώ με ακρίβεια τις βολές.

Σε γενικές γραμμές στα 3 μέτρα και τα τρία μήκη όπλων είναι αποτελεσματικά .Όχι όμως και στα 3,30μ όπου το 90 βγήκε εκτός μάχης μια και δεν ξεπέρασε ικανοποιητικά τον στόχο πάχους 15εκατοστων που εμπειρικά προσομοιάζω με ένα θήραμα 5 ως 10κιλών περίπου και βολή στο ψαχνό. Και για να μην παρεξηγηθώ τονίζω ότι αυτό είναι πολύ σχετικό και μη το δένεται κόμπο. Σε αντίθεση τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια του ρίξανε πολύ καλύτερα και μάλιστα με σχετικά μικρή διάφορα μεταξύ τους.(εικόνα 2). Από κάπου εδώ αρχίζουν να βγαίνουν τα κουσούρια του συμβατικού αλουμινένιου σωλήνα των 110εκατοστων έναντι του 100 και το εντοπίζουμε ποιο ευδιάκριτα στις δυο επόμενες συγκρίσεις στα 3,8 μέτρα (εικόνα 3) και στα 4.2 μέτρα (εικόνα 4).Όπου στη μεν πρώτη η διαφορά τους έχει μικρύνει αισθητά στη δε δεύτερη είναι σχεδόν ίδια .Για το 90αρι δε το συζητάμε …κλάμα .Το 100 με ικανοποίησε μέχρι και τα 3,8 μετρά ενώ το 110 ήταν λίγο αργό.. Η απογοήτευση όμως ήρθε στα 4,2 μέτρα όπου και οι χρόνοι και η πτώση της βέργας σε σχέση με την απόλυτη αρχική της ευθεία ήταν αρκετή για να αστοχήσεις σε 50κιλο μαγιάτικο. Με αρχηγό το ενενηντάρι που στα 4,2μετρα κρέμασε κατά 22εκατοστα ακλούθησαν το 100 με πτώση 13 και το 110 με 10 εκατοστά. Άποψη μου είναι ότι το συμβατικό είναι μέχρι 3,5 μέτρα περίπου και για μήκος μέχρι 100. Από κει και πάνω τσάμπα μήκος κουβαλάς. Υπάρχει βέβαια και η σχολή που λέει ότι το ψάρι εστιάζει στην σιλουέτα του δύτη και υποτιμά το μήκος του όπλου, άρα δεν είναι απαραίτητο το μεγάλο βεληνεκές αλλά αρκεί το όπλο να είναι μακρύ. Είναι μια σεβαστή άποψη αλλά για συγκεκριμένα ψαρέματα όπου το όπλο δεν μετακινείται και πολύ. Το όπλο όμως σήμερα πρέπει να γυρνά εύκολα και αθόρυβα αλλά να είναι και δυνατό, και αυτά τα στάνταρτ δεν τα πληρεί εξολοκλήρου ένα συμβατικό όπλο. Στον αντίποδα ξαναρχόμαστε στο παραπάνω σοφό ρητό που συμφωνεί με την στατιστική, και διαφωνεί με τα πουσαρισμένα αποδεικνύοντας ότι το 80% των επιτυχημένων βολών έχουν γίνει κάτω από τα 3 μέτρα και έτσι δεν έχουμε την ανάγκη τους. Έλα όμως που αυτό το 20% που μένει είναι αυτό που μας αρρωσταίνει και το θέλουμε κι αυτό. Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσα λάστιχα και να βάλουμε, άντε να πιάσουμε ακόμα δέκα, τα υπόλοιπα γίνονται για να τονώσουν την αυτοπεποίθηση μας. Φυσικά είναι μεγάλη υπόθεση να παίζεις με καλή ψυχολογία κι αν αυτή μπορεί να σου την δώσει ένα καλοστημένο όπλο θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω στο επόμενο όπου θα συγκρίνουμε τις διαφορές που προκύπτουν από το πουσάρισμα 90, 100, 110 αλλά και 115 φτάνοντας στα όρια των δυνατοτήτων τους .

Παρ όλα αυτά κάποιες συνταγές έχουν καταφέρει να ανεβάσουν τον λειτουργικό συντελεστή κατά 10 έως και 20%.Οχι όμως χωρίς θυσίες .Κι αυτό που θυσιάστηκε δεν είναι άλλο από την δύναμη που μπορεί να αποθηκεύσει μέσα του το λάστιχο .Μια δύναμη που μέσα σε αυτήν την διαδρομή που εκτελεί εκτονώνεται από το μάξιμουμ στο μηδέν μέσα σε λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Εμείς πάλι από την μεριά μας και με το δίκιο μας ψαχνόμαστε για το πιο τελικά είναι το καλύτερο. Τι θα πει όμως καλύτερο; Είναι πολύ σχετική αυτή η έννοια γιατί περιέχει αρκετά υποκειμενικά στοιχεία μέσω αντικειμενικών διαφορών.. Όπως για παράδειγμα η ευκολία όπλισης η διαφορά στην ένταση της ανάκρουσης. Ακόμα και η ουσιαστική διάφορα δυναμικής και ταχύτητας που επηρεάζει το αποτέλεσμα, προϋποθέτει την υποκειμενική συγκατάθεση του χρηστή ως αγαπητό και αποδεκτό ένα σετάρισμα. Έχουμε λοιπόν αμέσως αμέσως μια κόντρα ένα VS όπως έχει τελευταία επικρατήσει και οι αντίπαλοι δεν είναι άλλοι από τα <<σκληρά VS μαλακά >>λάστιχα. Αμέτρητες κουβέντες ,πολλαπλά τα επιχειρήματα εκατέρωθεν κι όλοι απ την πλευρά τους έχουν δίκιο .Υπάρχουν όμως κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να γνωστοποιούνται απ’ τις κατασκευάστριες ελαστικών αλλά και από τους μεταποιητές προκειμένου να χρησιμοποιούνται σαν βάση για μια σωστή επιχειρηματολογία. Όταν αυτά υπάρχουν και είναι γνωστά τότε, το εμένα έτσι μ’αρέσει η το εμένα μου’κατσε καθώς και ότι περιέχει το εμένα αυτομάτως παύει να στέκει ,καθώς θέλει να οδηγήσει σε αδιέξοδο ελλείψει συγκρίσιμων επιχειρημάτων .

Έχω την τύχη να έχω δοκιμάσει σχεδόν ότι είδος όπλου υπάρχει ανά την επικράτεια και χωρίς να θεωρώ ότι αυτό είναι αρκετό έχω αποκομίσει όμως εμπειρίες που και μόνο από την στατιστική τους πλευρά αν χρησιμοποιηθούν, αρκούν για αρκετά ασφαλείς και μετριοπαθείς συμβουλές .Καλώς η κακώς δεν ξέρω αλλά το ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει .Και αυτό καλώς η κακώς δεν ξέρω είναι ότι μετριέται .Εάν κινηθούμε λοιπόν μέσα στα όρια που έχουμε ορίσει σε προηγούμενα άρθρα και αυτά αφορούν την μάζα του σώματος του όπλου σε σχέση με μια καλή πλευστότητα καθώς και το βάρος το πάχος και το μήκος της βέργας δεν μένει παρά να καθορίσουμε την κινητήρια δύναμη .Η σωστή εφαρμογή της πάνω σε οποιοδήποτε σύνολο είναι και το καθοριστικότερο στοιχειό για μια ονειρική βολή .Γι’αυτό λοιπόν βάλαμε τον δήμιο στο μηχάνημα δοκιμών για να αποσπάσει με τον δικό του τρόπο ότι πληροφορία μπορεί να κρύβει μέσα του ένα λάστιχο. Έτσι μια πτυχή ακόμη του κεφαλαίου λάστιχα θα έρθει στο φως δίνοντας λύσεις η μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο τα δεδομένα .Στα χέρια μου λοιπόν αυτή τη φορά τρία ζευγάρια <<μαλακά >> 17,5αρια .Είναι από αυτά που κατά καιρούς μας έχουν απασχολήσει για την ευκολία όπλισης που έχουν. Ψάχνουμε λοιπόν να βρούμε μήπως έχουν και κάποια άλλη ιδιότητα και αν είναι χρήσιμη να την εκμεταλλευτούμε έναντι των ανταγωνιστών του.

Πρώτη φόρτιση λοιπόν στο 200%και η πρώτη μέτρηση που παίρνω δείχνει 35κιλα 10κιλα λιγότερα από τα ανταγωνιστηκά τους σκληρότερα. Επί τόπου και χωρίς καθυστέρηση το πάω 300%και παίρνω 42κιλα, 3 λιγότερα δηλαδή από ότι μας έδιναν τα κανονικά στο 200%τους.Ολος περιέργεια το τραβώ άλλους 20 πόντους και το πάω στο 400% όπου στην μέτρηση με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη .Το δυναμόμετρο έδειχνε πάλι 42 κιλά .Κάτι σαν ξεχείλωμα δηλαδή .Συνεχίζω να τραβώ και φτάνω το 500% όπου η ένδειξη δεν ξεπέρασε τα 45 κιλά. Κάπου εδώ όμως τερμάτισε και η διαδρομή του μηχανήματος κι έτσι έμεινα με την περιέργεια μου να δω που θα φτάσει και που θα σπάσει. Ίσως μια άλλη φορά με κοντύτερο λάστιχο να καταφέρουμε να δώσουμε κι αυτό το στοιχειό.

Το ένα ζευγάρι λοιπόν αποσύρεται έχοντας επιτέλεση το καθήκον του και την θέση του παίρνει ένα φρέσκο για να περάσει αλλού είδους μαρτύρια. .Στο 200% λοιπόν κι ένα φραπέ στο χέρι περιμένοντας τον χρόνο να περάσει .Η ίδια διαδικασία που ακλούθησα σαν δήμιος με τα κανονικά λάστιχα θα έπρεπε να επαναληφτεί και τώρα για να έχουμε τους συγκριτικούς πινάκες και φυσικά κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Το μαλακό λοιπόν έχει πολύ μειωμένη άμεση ισχύ όμως όταν βρίσκεται μέσα στα όρια των προδιαγραφών του δηλαδή έως και L3,7 η 270% καταφέρνει να κρατήσει για πολλές ώρες την τάση του με ελαχίστη πτώση .Το μεγάλο του ατού λοιπόν το όποιο είναι η μεγάλη διάφορα της ικανότητας επιμήκυνσης είναι αυτό που πρέπει να εκμεταλλευτούμε .Ουσιαστικά είναι σαν να έχεις περίπου 20% μακρύτερο όπλο. Θεωρητικά δηλαδή εάν αθροίσουμε λάστιχα για να ισοφαρίσουμε την ισχύ των ανταγωνιστών έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Το πως αυτό θα μεταφραστεί σε αποτελεσματικότητα είναι ένα κομμάτι που θέλει και την συμμετοχή των υπόλοιπων μελών του όπλου, πράγμα το οποίο το αφήνω για επόμενη έρευνα μιας και χρειάζεται κι αυτό τον αντίστοιχο χρόνο πειραματισμών.

Επανέρχομαι όμως σε αυτό που προηγουμένως μας έκανε μεγάλη εντύπωση και ήταν η σταθερή ισχύ παρόλη την αύξηση της επιμήκυνσης από το 300%και πάνω .Η λίγο λανθασμένη όμως πρώτη εντύπωση πρέπει να πω ότι δόθηκε λόγο της καθυστέρησης των λίγων λεπτών που μεσολαβούσαν από μέτρηση σε μέτρηση. Γιατί είναι τόσο απότομη η πτώση ισχύος στον χρόνο που παραμένει τεταμένο που την μετράς με τα δευτερόλεπτα .Αυτό σημαίνει ότι μετά το L4,5 το λάστιχο ξεχειλώνει χάνοντας την τάση του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα Κάτι αντίστοιχο όμως συμβαίνει και κατά την εκτόνωσή του και αυτό είναι επίσης ένα θέμα για έρευνα που αφορά την επιτάχυνση εκτόνωσης σε σχέση με το φορτίο που του δίνεται να ωθήσει στον χρόνο που έμεινε οπλισμένο αλλά και τον λόγο στον οποίο τύχαμε κόψει. Έχουμε εντοπίσει λοιπόν άλλη μια συνιστώσα που πρέπει να μετρήσουμε και να οριοθετήσουμε έτσι ώστε να στήσουμε καλύτερα μια σχέση όσο το δυνατόν πιο απόλυτη. Γιατί αν και η διαδρομή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ωστόσο αν το λάστιχο δεν εκτονώνει με ικανοποιητική ταχύτητα τότε είναι δώρο άδωρο. Όλα επί στόχου λοιπόν και η μεγάλη κόντρα <<σκληρά VS μαλακά >>λάστιχα συνεχίζεται με ακόμη ποιο έντονο ενδιαφέρον.

Και καλά τώρα ότι πάμε αγοράσουμε ένα καινούργιο λαστιχοβόλο και θέλουμε να ξέρουμε της δυνατότητες του ούτως ώστε να έχουμε έναν μπούσουλα για το κριτήριο μας. Σα να αγοράζουμε αυτοκίνητο ρε αδελφέ. Κι όταν φτάσει η κουβέντα στα άλογα που έχει κάτω απτό καπό σε κοιτάει απορημένα ο πωλητής και σου ανταποδίδει την ερώτηση με μια αφοπλιστική ατάκα… «ποιος ήρθε ?». Εάν επρόκειτο για αυτοκίνητο θα την είχαμε κάνει με ελαφρά, τώρα όμως ? Το δεν ήξερες δεν ρώταγες χτυπάει μια πόρτα που μέχρι στιγμής είναι αμπαρωμένη απτήν πλειοψηφία των εταιριών και κοιτάνε απτό ματάκι πότε θα φύγουμε.

Ανοίξτε !! θέλω να ξέρω!

Ο έρμος. Κι αυτό το κινητό δεν το ξεχνάω, αλλά και να το ξεχάσω θα φροντίσει να είναι στη θέση του και φορτισμένο στη στεγανή θήκη του πάνω στη σημαδούρα. Σκέφτεται πριν από σένα για σένα και λύνει κάθε σου πρόβλημα πριν καν σου δημιουργηθεί όλα αυτά όμως χωρίς τον ξενοδόχο γιατί άμα το κεφάλι πάρει νερό και πατήσει καμία εξίσωση παθαίνει αντανακλαστική ξεχασίτιδα. Κατεβάζει ασφάλειες και μην τον είδατε. Όχι εξεπιτούτου να είμαστε και γνήσιοι, άμυνες είναι αυτές κι αν δεν τις είχαμε ζήτω που καήκαμε . Και το καλό που σου θέλω μη συμβιβαστείς και μη σε πάρουν αγκαζέ κόρη και πεθερά γιατί θα καταντήσεις σαν κάτι φιλαράκια ονόματα δε λέω που χουνε σχέση με το άσμα του Καλατζή «Ο κουταλιανός ¨» .

Αυτή τη φορά τις παρατήσαμε ανάμεσα σε δυο μπιτς μπαρ για να τις μπερδέψουμε και δεν είδαν καν προς τα πού φύγαμε. Στον αι Γιάννη ως γνωστόν από τότε που έφυγε το κάμπινγκ γέμισε η παραλία με ενοικιαζόμενα κάθε μορφής. Πλήρης εκμετάλλευση δηλαδή ,κι εμείς αντί να καταλάβουμε μια επιβλητική θέση με πλήρη ορατότητα για ένα ιαματικό οφθαλμόλουτρο, φοράμε την μικρού όγκου και πεδίου παρωπίδα ικανοποιώντας ένα ακόμα πιο δυνατό ένστικτο απ αυτό του φουστανοκυνηγού….του γνησίου κυνηγού. Λίγες δεκάδες μετρά ανατολικότερα διαμορφώνεται ένας προκλητικός κάβος που βυθίζεται και ξανά αναδύεται σχηματίζοντας μια άγρια χωμάτινη νησίδα.

Το σκηνικό τουλάχιστον γύρω γύρω είναι ιδανικό για εκπαίδευση με υψηλά ποσοστά ασφάλειας έναντι των επίσης εκπαιδευόμενων χειριστών πάσης φύσεως πλεούμενων. Κάποιες ώρες της ημέρας όμως που συνήθως είναι οι ποιο βάρβαρες είναι και οι μοναδικές που μπορεί να σου δώσουν την ευκαιρία να δεις και να κρεμάσεις στο καρφί σου κάποια άσπρα ψάρια. Αυτά τουλάχιστον όσο αφορά το καλοκαίρι γιατί απ τον Σεπτέμβρη και μετά είσαι άρχοντας. Το γύρω γύρω καλό είναι να το κανείς νωρίς μη προλάβει άλλος γιατί δεν επιμένουν τα ψαριά και πολύ σ αυτή τη ζώνη, προτιμάνε να μείνουν νηστικά παρά να παίξουν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα για να μάθουν τι όπλο κρατάς. Και φυσικά δακτυλάτο με ενενηντάρι συμβατικό και ενισχυμένο το αριστερό γάντι .Έμφαση δίνουμε στα ξενεράκια στην κορυφή που κοιτάει πρώτο πόδι .Ένα μισάωρο στατικό και το πρώτο τραπέζι πιστά θα δεις ότι δεν είναι τυχαίο. Κανά λαυράκι κάνα γοφαράκι αλλά και καμία τσιπουρίτσα ξέμπαρκη πιθανόν να σε ανταμείψουν για το χρόνο που αφιέρωσες. Ειδάλλως βάζεις στην κορώνα της πυξίδας τις 210 μοίρες και το κόβεις για τα ανοιχτά. Και λέω πυξίδα γιατί χωρίς πλάκα αν δεν γνωρίζεις τα σημάδια θα κολυμπάς ίσα για να γυμνάσεις τα ποδιά σου και ξερά μπορεί να μη δεις. Με ορατότητα γύρω στα 15 μέτρα δε θα χάσεις καθόλου το βυθό από τα μάτια σου αρκεί να μη λοξοδρομήσεις .Καλά θα ήτανε βέβαια να έριχνες και καμία μάτια δεξιά αλλά κυρίως αριστερά για κάνα φυκόφρυδο μια και κρύβονται αρκετά χωρίς να φαίνονται από πάνω. Φυσικά δεν αρκεί μια εξόρμηση για να μάθεις τον τόπο και που γίνονται τα ανεβάσματα, γι’αυτό να σε συστηματικός και να βάζεις σημάδια αν θέλεις να ξαναπάς στο ίδιο θαλάμι .Παντελήδες και καμία στήρα είναι τα ενδιαφέροντα της περιοχής αλλά αν πλαγιάσεις κάτω απ τα 20-25μ κάνει και στήρες .

Γενικά γέρνεις προς τα αριστερά και στα ορια της ορατότητας επιχειρείς πάντα με το ζευγάρι να σε κοιτάει. Είναι πολύ άτιμες οι στήρες εδώ και θέλεις μακρύ και δυνατό ξύλινο η carbon με τουλάχιστον 7 ή 7,5mm βέργα για να καταφέρεις να της βάλεις στο δραστικό σου. Φυσικά δεν μιλάμε για καρτέρι αφού δεν συγκινούνται όσα λεπτά και να περιμένεις κρυμμένος .Μόνο πλαναριστός και με στυλάκι « κουκίδα που μεγαλώνει» μπορεί να σε δεχτούν και να σου δώσουν μια ευκαιρία στην ευτυχία.. Κολυμπώντας λοιπόν ευτυχισμένος εφόσον …λέμε τώρα ,έχεις κρεμάσει μια πρασινομάτα και πας για το κεφάλι πούνε άλλο μισό μίλι σχεδόν μακριά και 2,5μ βαθύ. Θα συναντήσεις κι αλλά παρόμοια φρύδια αλλά και κάποιες συστάδες από πέτρες που συνήθως είναι πρόχειρα καταλύματα για μελανούρια που ανεβαίνουν για να παίξουν σε συγκεκριμένες ώρες. Αν ασχοληθείς μ αυτά είσαι καταδικασμένος σε υπερκαπνία ,εκτός κι αν τα ονειρευτείς στο τηγάνι, τότε πάω πάσο δεν παίζονται.

Άμα τώρα σου έχει μείνει κουράγιο φτάνεις και στο κεφάλι.

Τώρα βέβαια μη φανταστείς τίποτα χαράκια ,τίποτα κοφτά ,τίποτα μπαλκόνια και ότι συνήθως έχει ένα κεφάλι ξέρας.

Για γήπεδο ποδοσφαίρου θα το έκανα με κάτι περίεργα πετροειδή που μοιάζουν με λαμαρίνες και ξεφυτρώνουν απ τη γη. Αφού σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι γιαλό και μόνο όταν βγάζεις το κεφάλι σου απ το νερό συνειδητοποιείς την απόσταση που σε χωρίζει απ την καλή σου.

Το κεφάλι μέσα όμως ξανά γιατί όσο κοιτάς έξω θα σε πιάσουν τα μάγια της και ξέρεις τι εύχεται ε….να του χαλάσει το όπλο να του βουλώσει το αυτί, να τον πιάσει κόψιμο. Τον άχρηστο αφού πάλι τίποτα δε θα βγάλει, τζάμπα τραβιέται και παριστάνει τον ψαροντούφεκα. Αλλά μη μασάς ζηλεύει που βρίσκεις κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον και αμολάει κακίες. Η ένταση τώρα της γλωσσοφαγιάς καθώς και η ποιότητα της έχει να κάνει με την διάρκεια της σχέσης, σε συνάρτηση με το βάθος της (ελεύθερος ,αρραβωνιασμένος, παντρεμένος). Καλύτερα όμως να μην εμβαθύνουμε γιατί θα πέσει κάνα βουντού και θα φταίω εγώ. Δε ξέρω γιατί αλλά συνεχώς ξεφεύγω απ το θέμα και θα παρεξηγηθώ κιόλας. Επί του θέματος λοιπόν.

Εννοείται βέβαια ότι βρίσκεσαι σε ξερά και θα πρέπει να έχεις πάντα το νου για κάνα μαγιάτικο ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες .Έχω δει μεγάλα κοπάδια να γυροφέρνουν την νότια και βαθύτερη πλευρά της ξέρας .Αλλά δε θα σας πω περισσότερα για την ΝΔ πλευρά γιατί θέλει άλλη ψυχολογία και μετά από ένα μίλι κολυμπητό δε θα ήτανε φρόνιμο να δοκιμάσεις τα όρια σου. Αν παρόλα αυτά δεν έχεις σταυρώσει τίποτα το αξιόλογο δοκίμασε τις ικανότητες σου στα πρώτα σκαλοπάτια δυτικά γύρω στα 12μ για κάνα δρακουλίνι ,έχεις βάσιμες ελπίδες να της βουλώσεις το στόμα και να σε παραδεχτεί δημοσίως .

Ή θα πρέπει να φτιάξεις κάτι που δεν ξέρουν να το φτιάχνουν οι άλλοι ή θα πρέπει συνεχίσεις να φαντασιώνεσαι. Η και ακόμη καλύτερα να ξυπνήσεις και να προσγειώσεις το καλάμι σου.. Έλα όμως που σου αρέσει να πετάς και να πραγματοποιείς τις επιθυμίες σου έστω και στην φαντασία. Δεν θέλεις όμως να προσγειωθείς γιατί στην πραγματικότητα εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής και όχι το όπλο. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να κάνει τα δύσκολα κι αυτό είναι το δύσκολο. Στο όπλο μένουν μόνο κάποια δέκατα του δευτερολέπτου για να ενεργήσει κι αυτό ήταν όλο. Δεν αμφιβάλω ότι είναι σημαντικά αλλά τα πολλά δευτερόλεπτα που προηγούνται είναι πολύ σημαντικότερα κι αυτά είναι δικά σου. Ίσως όμως αυτά τα δέκατα βρίσκονται στο στόχαστρο γιατί μπορούμε να τους ρίξουμε ευθύνες χωρίς αναστολές, απλοποιώντας τες από μας πολύ απλά και χωρίς τύψεις..

Σε πρώτη φάση λοιπόν πρέπει να σετάρουμε καλύτερα τον εαυτό μας ο όποιος έχει και το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης ενώ συγχρόνως μπορούμε να την ψάχνουμε και με τα όπλα μας. Αυτό το λέω γιατί ακόμη και το καλύτερο όπλο δεν ρίχνει ποτέ την βέργα του σε ευθεία γραμμή όπως φαντασιωνόμαστε. Διαγράφει πάντα μια προοδευτικά αυξανόμενη εκλειπτική τροχιά και είναι ουσιαστικά θέμα εμπειρίας αλλά και τύχης το να χτυπήσουμε το θήραμα στο σημείο που θέλουμε. Όταν λοιπόν η εμπειρία λείπει καθ ότι αυτού του είδους τα όπλα δεν έχουν την χαρά να αντικρίζουν συχνά μέσα στο δραστικό τους πεδίο αξιόλογα θηράματα, πως απαιτούμε απ αυτά να διορθώσουν την δική μας απειρία ;

Επί του προκείμενου όμως θα μου πεις, πολύς πρόλογος πέφτει και κάτι δεν πάει καλά .Για ανάκρουση ξεκίνησες και περνάς απτά Γιάννενα για να φτάσεις..

Κι όμως φίλε μου προκειμένου να καταλήξεις κάπου … αν καταλήξεις πάντα διαγράφεις ελλειπτική πορεία όπως αυτή της βέργας .

Αφού λοιπόν έβγαλα αίμα στο στέρνο έλειψε του μηχανήματος στη θάλασσα. Κι αφού κατάστρεψα μια στοίβα μονωτικά οικοδομών ,δεν έφυγα και τόσο ικανοποιημένος απ αυτήν .Δεν μου κάνε το χατίρι να συμφωνήσει μαζί μου σε αρκετά σημεία της θεωρίας αλλά και της πράξης. Γιατί όσο περίεργο κι αν ακούγεται, περισσότερο συμφωνούσε με την σταθερή της μηδενικής μετατόπισης (μηχάνημα δοκιμών)παρά με του ανακρουσόμετρου. Η λογική είναι ότι το χέρι μας δεν είναι απλά μια ανάρτηση με δεδομένα στοιχεία αντίστασης και επανάστασης.. Το χέρι μας συνδέεται με το μυαλό μας κι αυτό το κάνει αναντικατάστατο. Μπορεί να προσαρμόζεται αντίστοιχα με ότι κρατάει και να αντιδρά ανάλογα.. Το σύνολο λοιπόν των δοκιμών έδειξε ότι η ανάρτηση με την οποία προσπάθησα πειραματικά και σε πρώτη φάση να προσομοιάσω την αντίδραση του χεριού (ανακρουσόμετρο)δεν ήταν και τόσο επιτυχή. Επιφυλάσσομε βέβαια για βελτίωση στο άμεσο μέλλον.

Όμως ακόμη και το τέλειο χέρι μας έχει ένα όριο προκειμένου να αποσβέσει ικανοποιητικά μια δυνατή αντίδραση του όπλου χωρίς να χάσει πολύ απ την δύναμη της.. Όταν για παράδειγμα τουφέκαμε υπό γωνία όπως στην φωτο(1)οι απώλειες είναι ανάλογες της ανάκρουσης, στο ίδιο όπλο όταν δεν υπάρχει γωνία τότε οι απώλειες ελαχιστοποιούνται φωτο (2). Αλλά ακόμη και χωρίς γωνία όταν φορτώσεις 2 *17,5 και 7αρα σένα συμβατικό αλουμινένιο κατοστάρι βάρους 1080 γραμμαρίων τότε τα 90 περίπου κιλά πάνω στις εγκοπές θα αισθανθείς πως θέλουν να στείλουν το όπλο πίσω κι όχι την βέργα μπροστά. . Το αποτέλεσμα δε ,είναι συμβατικό και όχι ισχυρότερο από αυτό ενός ζευγαριού από ποιοτικά 19αρια.πουχουν περίπου 60κιλα ισχύ.

Σημαντικό επίσης είναι να πούμε ότι η απόκλιση απ’ την απόλυτη σκοπευτική γραμμή ξεπερνά τα 7 εκατοστά στα 4 μέτρα πράγμα το όποιο δεν συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό στο μηχάνημα και το οποίο επίσης σημαίνει ότι ακόμη κι αν η διατρητική της ικανότητα συνεχίζεται η πορεία της είναι εκτός στόχου ακόμη και μιας πεντοκίλης συναγρίδας.. Συνεχίζοντας και ύστερα από αρκετές επαναλήψεις διατήρησα το σετάρισμα και άλλαζα μόνο τα όπλα τα οποία είχαν διαφορετική μάζα και βάρος. Έτσι κατέληξα στο προφανές επιστημονικά αλλά όχι πρακτέο από αρκετούς μας .Κι αυτό το τονίζω γιατί δεν αρκούν τα σουπιοειδή γεωμετρικά σχήματα οι άκαμπτοι σωλήνες ούτε και οι κατά μήκος οδηγοί για να επιτευχτεί επί της ουσίας το αποτέλεσμα. Ο συνδυασμός όμως με την ανάλογη μάζα αλλά και το ιδανικό βάρος ούτως ώστε να έχουμε και μια σωστή πλευστότητα στο σύνολο. Πρακτικά λοιπόν και για να μη σας βαραίνω το κεφάλι με τις δοκιμές μου θα σας δώσω έναν μπούσουλα πάνω στον όποιο πρέπει να κινούμαστε για να πλησιάζουμε το απόλυτο της μηδενικής ανάκρουσης.. Φυσικά η προσπάθεια για να καταμετρηθεί και να οριοθετηθεί αυτή η δύναμη έτσι ώστε να μπει και αυτή στον πίνακα συνεχίζεται και μάλιστα ποιο πεισματικά. Ωστόσο αυτοί οι πίνακες δίνουν ένα μέτρο για ένα σωστό στήσιμο όπου χρησιμοποιώντας συνδυασμούς ελαστικών αθροιστικά θα μας δώσουν την επιθυμητή ισχύ. Να πω ότι ο λόγος επιμήκυνσης των ελαστικών που έδωσε αυτές τις ενδείξεις στο δυναμόμετρο είναι αυτός που προτείνει ο κάθε κατασκευαστής για την μεγαλύτερη μακροζωία τους και με πολύ μικρές αποκλίσεις εντάσσονται στα όρια που δίνω.

Αν μπορούμε να συμπεράνουμε κάτι στον πίνακα αυτό (ζυγίζοντας τα όπλα μας) είναι ότι αρκετά εκ των συμβατικών που κυκλοφορούν έχουν λογικούς συνδυασμούς και με χωρίς υπερβολές καταφέρνουν ένα ικανοποιητικά αποτέλεσμα. Παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί η DEMKA η οποία έχει θέση πολλά στάνταρτ στο θέμα αλλά έχει δημοσιοποιήσει και εμπεριστατωμένες έρευνες που όλοι πρέπει να τις λάβουν υπ όψιν. Αλλά και αρκετά εκ των ειδικών κατασκευών εντάσσονται στους πίνακες και δεν υπερβάλουν. Μένει σε μας να τα κατατάξουμε και να κάνουμε την επιλογή μας. Βέβαια λείπει η στήλη που λέει δραστικό βεληνεκές. Και είναι πολύ βασική ,όμως το πώς αυτό καθορίζεται είναι ένα πολύ λεπτό θέμα και είναι άξιο ειδικής αναφοράς.

Αν μιλήσουμε δε περί ευθυβολίας και διασποράς εκεί το πράγμα μπλέκει και όπως είπαμε και σε προηγούμενο άρθρο ελάχιστοι κατασκευαστές αντέχουν την σύγκριση. Αλλά δεν είναι ουσιαστικά απόλυτα υπεύθυνοι αυτοί γι αυτό, αφού εμείς τους ωθούμε στην υπερβολή με τις παράλογες τις περισσότερες φορές απαιτήσεις μας.. Έτσι λοιπόν το που θα πάει η βέργα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο πόσο δυνατά θα πάει. Είναι φίλοι μου η γνωστή και κοινή ασθένεια των κυνηγών και των ψαράδων και λέγεται Μαγκνουμίτιδα .Άσε όμως τον γιατρό που ξέρει να σου δώσει την σωστή συνταγή και μην ακούς την Μπάμπο με τα βοτάνια και τα ξόρκια που σου λέει ότι το όπλο σου θέλει ξεμάτιασμα..

Η κάθε κατασκευή πέρα από την ποιότητα ,πρέπει να διαθέτει και κάποια ιδιαιτερότητα. Το κάθε σύνολο πρέπει να καταλήγει προς πώληση αφού πρώτα δοκιμαστεί και να προταθεί για την ανάλογη χρήση. Σήμερα όμως τα περισσότερα κατασκευάσματα σχεδιάζονται και κατασκευάζονται πάνω σε κάποιο τρισδιάστατο πρόγραμμα κάποιου υπολογιστή. Ίσως βέβαια αυτό προβλέπεται στο μέλλον και για το ίδιο το χόμπι μας. Όσο όμως το λέει η ψυχή μας εμείς θα ψαρεύουμε στο « real » και με όπλα που δεν συγχωρούν αλλά και δεν αφήνουν τραυματίες. Γιατί για μένα ένα καλοστημένο όπλο δείχνει επιπολαιότητα και οικολογική ασυνειδησία .Όσο κακός είναι κάποιος που ντουφεκίζει ένα ροφό από μια μικρή τρυπούλα χωρίς ελπίδα να τον πάρει άλλο τόσο κακός είναι και κάποιος που τραυματίζει ασύστολα ψάρια γνωρίζοντας την αδυναμία του όπλου του.

Τώρα θα μου πεις…. πρέπει να τα χώσω χοντρά για να έχω το απόλυτο ; Όχι φιλαράκι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μελετάς το περιοδικό μας και να μη παρασύρεσαι από τις διαφημίσεις. Γιατί το έχεις κι εσύ το μερτικό σου εδώ που τα λέμε ..Πόσες φορές έχεις σπαταλήσει λίγο απ τον ψαρευτικό σου χρόνο για να «βρεις» το όπλο σου ; Πόσες φορές το ψάρεψες στημένο στην πένα., με την βέργα του την ίσια και τα λαστιχάκια του αψείριαστα.; Και φυσικά μετά από κάθε αποτυχία πόσες φορές κατηγόρησες τον εαυτό σου και κανέναν άλλο.; Άσε την ξέρω την απάντηση.

Αυτό που κάνουμε λοιπόν εδώ και αρκετό καιρό σε σχέση με κάθε τι που απαρτίζει ένα ντουφέκι σε βοηθά να κάνεις από μόνος σου τις σωστές επιλογές. Το ιδανικό θα ήταν να σε βοηθήσει κι ένας αμερόληπτος πωλητής, όμως το είδος σπανίζει.

Τι έκανα λοιπόν για να σε μπάσω ακόμα περισσότερο στην λεπτομέρεια. Κι έτσι με όπλο την γνώση, να αγοράζεις κι όχι να σου πουλάνε.

Εξομοίωσα ακόμη περισσότερο ως προς την πραγματικότητα το μηχάνημα δοκιμών προσθέτοντας την δυνατότητα μέτρησης της οπισθοδρόμησης ενός όπλου κατά την εκτόνωση (ανάκρουση).Ένας συνδυασμός μοχλών και υπομοχλίων υποστηριζόμενα από μια ρυθμιζόμενη υδρό πνευματική επαναστατική ανάρτηση παίζουν τον ρόλο του χεριού. Ένας δείκτης καταγράφει την μέγιστη διαδρομή σε χιλιοστά του μέτρου με όριο τα 90 χιλ οπισθοδρόμησης του όπλου. Αυτά τα χιλιοστά μετατόπισης μπορούν να μεταφραστούν σε μια αναλογικά αυξανόμενη δύναμη που όσο κοντεύουν προς το 90 τόσο πολλαπλασιάζουν την αντίσταση της ανάρτησης.

Aντε λοιπόν και το φτιάξαμε το παλινδρόμετρο, ή ανακρουσόμετρο ή οπιστοδρομόμετρο ,πως μπορεί να αξιοποιηθεί και να δώσει ωφέλιμα συμπεράσματα. Παίρνοντας σαν γνώμονα ότι το χέρι μας απλά συγκρατεί το όπλο χωρίς την προσπάθεια να του κοντράρει την ανάκρουση υπολογίζουμε μετρώντας μέσα από ένα καλοτραβηγμένο βίντεο ότι η μετατόπιση με φορά προς τα πίσω παίζει μεταξύ τεσσάρων και εννέα εκατοστών .

Τώρα θα μου πεις υπάρχουν χέρια και χέρια και δεν έχουν όλα την ιδία αντίσταση. Γι αυτό το λόγο παίρνουμε τον μέσο όρο και αυτό που αλλάζει είναι οι παράμετροι του όπλου, δηλαδή το βάρος του όπλου χωρίς βέργα και λάστιχα ,το βάρος της βέργας και την δύναμη των ελαστικών. Φαντάζεστε φυσικά ότι οι συνδυασμοί είναι αμέτρητοι και δεν είναι δυνατόν να καταγράφουν όλα τα αποτελέσματα. Παρ όλα αυτά κάποια αντιπροσωπευτικά δείγματα δοκιμάστηκαν για αρχή στο μηχάνημα δοκιμών και συγκριθήκαν με αντίστοιχες βολές που έγιναν στη θάλασσα..

Η πρώτη ρύθμιση του ανακρουσόμετρου σε σχέση με την πραγματική δεν ήταν και η καλύτερη και γι αυτό καθυστέρησε η διαδικασία κάπου δυο μήνες πηγαινοέρχονταν στη θάλασσα έτσι ώστε η προσομοίωση να είναι η πιστότερη δυνατή. Εξαίρεση αποτελεί ο παράγοντας βάθος και το πόσο επηρεάζει την βολή ,με τον οποίο όμως θα ασχοληθούμε σε επόμενη έκδοση.

Τοποθέτησα λοιπόν στο μηχάνημα δοκιμών χωρίς το ανακρουσόμετρο ένα Ελληνικό συμβατικό κατοστάρι όπλο καθαρού βάρους 680 γραμμαρίων που με το μουλινέ του και το κορδόνι του συνολικά έφτασε τα 1080 γραμμάρια χωρίς λάστιχα και βέργα. Πάνω του βίδωσα ένα ζευγάρι 19αρια και σφήνωσα στην κασέτα μια εξιμισάρα κάπου 140 εκατοστά με 360 γραμμάρια βάρος..

Την ξαμόλησα και σε λίγα εκατοστά του δευτερόλεπτου σφηνώθηκε με το κεφάλι στο πενταπλό ντάου που έβαλα στα τρία μέτρα για να μετρήσω τα νεύρα της. Την ξαμόλησα για να σιγουρευτώ και το κατέγραψα. Αμέσως μετά παρέμβαλα το νέο εφεύρημα για να διαπιστώσω και να καταγράψω εάν και κατά πόσο λειτουργεί σαν νευροκατασταλτικό.

Ο δείκτης έφτασε τα 62 χιλιοστά μετατόπισης ,ένδειξη αρκετά μεγάλης ανάκρουσης .Η βέργα όμως δεν είχε την αντίδραση που φανταζόμουν πως θα έχει. Έχασε ελάχιστα από την δύναμη της και σφήνωσε πέντε μόλις εκατοστά πριν .Βέβαια αυτά τα πέντε εκατοστά χρειάζεται πολλαπλάσια ισχύ για να διεισδύσουν και γι αυτό ίσως δεν θα έπρεπε να τα υποτιμούμε. Εγώ όμως γαργαλιέμαι να δω τον δείκτη του ανακρουσόμετρου να παίζει ,να αλλάζει θέσεις και να διαπιστώνω ότι δεν παιδεύτικα τζάμπα για την κατασκευή του. Βγάζω λοιπόν την 6,5 κοτσάρω μια 7αρα βάρους 420 γραμμαρίων και την αμολώ ενώ τα μάτια μου είναι καρφωμένα στο όργανο. Η βελόνα τινάχτηκε και κόλλησε πίσω στα 71 χιλιοστά ενώ στην άλλη άκρη της πισίνας η 7αρα φάνηκε να επηρεάζεται από τα 9 χιλιοστά επιπλέον οπισθοδρόμησης και έριξε πιο αδύναμα απ’ την 6,5αρα . Πως λοιπόν θα βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για την αξία του βάρους ενός όπλου; Χωρίς να προσθέσω μάζα παρά μόνο βάρος τοποθετώ μολυβί ένα 120 γραμμαρίων στο κάτω μέρος του σωλήνα. Το μηχάνημα κάνει τη βαριά και επικίνδυνη δουλειά του οπλίσματος ενώ η ανυπομονησία έχει φτάσει στο ζενίθ. Η 6,5 φεύγει εμφανώς ποιο γλυκά και φαίνεται ότι επηρεάστηκε πολύ η ανάκρουση από το πρόσθετο βάρος του όπλου. Δεν έγινε το ίδιο όμως και στην απέναντι μεριά αφού η βέργα καρφώθηκε μόλις 2 εκατοστά περισσότερο. Η εφτάρα όμως έκανε το αντίθετο, παρότι η διαφορά της ένδειξης δεν ήταν όση της εξιμισάρας το αποτέλεσμα της διάτρησης ήταν πολλαπλάσιο.

Το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι τα στησίματα που γίνονται αυθαίρετα πάνω σένα όπλο αφήνουν πολλά πράγματα στην τύχη τους .Το κακό είναι ότι αυτά τα πειράματα θα έπρεπε να γίνονται από τους κατασκευαστές και τα αποτελέσματα τους να επιδεικνύονται και να αναγράφονται ως τεχνικά χαρακτηριστικά .Όμως φαίνεται πως έχουν επαναπαυτεί λόγω της αδυναμίας του καθένα μας να συγκρίνει για να μπορεί να κρίνει. Πως θα σας φαινόταν αν για παράδειγμα κάθε μήνα είχαμε συγκριτικό τεστ μεταξύ των όπλων που κυκλοφορούν στην αγορά (όπως ακριβώς κυκλοφορούν ); ε θα ταράζαμε λίγο τα νερά; Είμαι πολύ περίεργος να ακούσω την άποψη τους. Όσο για την δική σας την φαντάζομαι.

Προς το παρόν όμως πρέπει να ολοκληρωθεί το θέμα που ξεκινήσαμε. Στην επόμενη έκδοση μάλιστα όπου γίνονται συγκριτικά τεστ στην θάλασσα θα καταφέρουμε να συμπεράνουμε και υπό πραγματικές συνθήκες.

Στην προσπάθεια μας να ρίξουμε μακρύτερα είναι φυσικό να μεγαλώνουμε τα μεγέθη είτε αυτή είναι προωθητική δύναμη (λάστιχα )είτε είναι φορτίο (βέργα). Συνήθως όμως αγνοούμε η και υποβαθμίζουμε κάποια χαρακτηριστικά που παίζουν ζωτικό ρόλο στην αξία του ίδιου του όπλου. Και ενώ κατά την έρευνα αγοράς τα κυρίαρχα διλλήματα. Έχουν να κάνουν με(λαβή, σχήμα, κεφαλή, υλικό, λάστιχα, βέργα) ξεχνάμε ότι όλα αυτά πρέπει να έχουν μια ισορροπία μεταξύ τους, μια ανάλογη μάζα για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Την οποία ισορροπία μάζας και δυνάμεων αγνοούν εσκεμμένα ακόμη και οι κατασκευαστές προκειμένου να (βολέψει….) στην παραγωγή. Βλέπουμε δηλαδή όπλα παραγωγής με τον ίδιο κορμό να παίζουν με λάστιχα και βέργες ως τα άκρα και αλλάζοντας τις ετικέτες τα συνιστούν για κάθε χρήση, είτε συμβατική είτε υπέρ απαιτητική συγχρόνως. Πως λοιπόν να μη παρασυρθεί ο αδαείς ,όταν η διαφήμιση επηρεάζει τόσο πολύ. Όταν οι παραπλανητικές φωτογραφίες και οι στημένες σε θαλάσσια πάρκα βιντεοταινίες υπερτερούν της εμπειρίας ενός εξειδικευμένου (ψαροντούφεκα )πωλητή καταστήματος..

Πως μπορεί να προστατευτεί απτό Χ απρόσωπο ιντερνετομάγαζο που μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Πως μπορεί να αποφασίσει σωστά αν δεν συζητήσει αν δεν συγκρίνει και δεν δοκιμάσει κάποιος για κάτι που ίσως ξοδέψει κι έναν ολόκληρο μισθό.

Είναι γνωστή όμως και πάγια η πολιτική των ειδημόνων του μάρκετινγκ να υποβαθμίζουν την αξία του χρήματος όταν πρόκειται να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Και ενώ οι προσδοκίες για κάτι καλύτερο γιγαντώνονται στην φαντασία μας είναι η καταλληλότερη στιγμή για να μας πούνε την τιμή του.

Έτσι πέφτουμε στη λούμπα οι περισσότεροι και μετά ακούς το χαρακτηριστικό…..τον ******* του έσκασα τρακόσα ή πεντακόσια ή εφτακόσια κι αυτό θέλει συντεταγμένες για να πιάσει στόχο. Άσε που πρέπει να φοράς περικάρπιο για να αντέξεις την ματαιοδοξία του κατασκευαστή. Γιατί το μόνο που δεν φαίνεται στις φωτο η ακόμη και στο βίντεο είναι το βογκητό του καρπού. Όσο για την ουσία του πράγματος, ούτε η απώλεια ισχύος απ την ανισόρροπη μάζα μπορεί να διακριθεί.. Και μη γνωρίζοντας τις παραμέτρους συμπεραίνουμε λανθασμένα ότι αφού κλωτσάει τόσο θα είναι και δυνατό. Ναι είναι δυνατό δε λέω ,αλλά για στήριξέ το στο σαγόνι σου για να ρίξεις και θα δεις ότι είτε σου ρίχνει ο Τάισον χωρίς γάντι είτε σε κλωτσάει αυτό, η σιαγόνα σου θα θέλει λάμες τιτανίου για να ξανά λειτουργήσει.. Αν αυτό λέγεται δύναμη τότε έχει λάθος φορά.. Κάτι πάει λάθος και πρέπει να το διορθώσουμε. Αν οι απαιτήσεις παραμένουν συμβατικές τότε δεν έχουμε παρά να εκλογικεύουμε τις δυο ποιο εύκολες παραμέτρους πούνε τα λάστιχα και η βέργα μειώνοντας την ισχύ και το βάρος αντίστοιχα .Αν παραμείνουμε όμως ανυποχώρητοι στις απαιτήσεις μας τότε, μία και μόνο μία είναι η διόρθωση που επιβάλετε. Η προσθήκη μάζας. Αυτό μπορεί να το πετύχουμε βασικά αντικαθιστώντας τον σωλήνα με αντίστοιχο κατασκευασμένο από κάποιο άλλο υλικό μεγαλύτερης πυκνότητας αλλά συνήθως και μεγαλυτέρου όγκου.. Έτσι αυξάνουμε την αδράνεια η οποία είναι υπεύθυνη για τα δεινά του καρπού αλλά και της βολής μας .Το υαλόνημα, το ανθρακόνημα και το ξύλο είναι τα δημοφιλεστέρα υλικά γι αυτήν τη χρήση, γιατί το ειδικό τους βάρος , η αντοχή,αλλά και η δυνατότητα τους να μορφοποιούνται κατά βούληση επιτρέπει τον πειραματισμό σε διάφορα επίπεδα ώσπου να βρεθεί η καταλληλότερη φόρμουλα για την κάθε περίπτωση.

Υπάρχει όμως και ένας ύπουλος παράγοντας που επηρεάζει σημαντικά και μας μπερδεύει. Έχει να κάνει με την γωνία του όπλου κατά την ώρα της τουφεκιάς σε σχέση με τον πήχη μας. Είναι σαφές ότι κατά την ανάκρουση το όπλο παλινδρομεί κατά την διεύθυνση του μήκους του και με φόρα προς τα πίσω ενώ κατόπιν επανατάσει με την αντίδραση του χεριού μας.. Εάν το όπλο το συγκρατούμε κοντράροντας κατά μήκος του τεντωμένου χεριού μας τότε έχουμε την μικρότερη απώλεια ενέργειας. Όσο η γωνία του όπλου σε σχέση με το χέρι μας μεταβάλλεται τόσο επηρεάζεται αρνητικά το δραστικό της βέργας.. Την απόλυτη ισχύ της την έχουμε στο μηχάνημα δοκιμών λόγο της μηδενικής παλινδρόμησης, ενώ την μεγαλύτερη απώλεια την καταγράφουμε σ’ ένα αιωρούμενο όπλο στη θάλασσα . Τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών που έγιναν και στο μηχάνημα και στην θάλασσα απέδειξαν όλα τα παραπάνω και θα δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος. Ένα νέο σύστημα μάλιστα καταγραφής της ανάκρουσης προστέθηκε στο μηχάνημα δοκιμών το οποίο μερτάει την παλινδρόμηση σε σταθερή αντίσταση παρόμοια μ’ αυτήν του χεριού μας. Έτσι σε προσεχείς μετρήσεις και δόκιμες θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική εξομοίωση της βολής υπολογίζοντας ακόμη και την ανάκρουση σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους (βάρος όπλου, βέργα, λάστιχα.).

Αφού παραταχθείτε καθ’ύψος θ’ακολουθήσει ορκωμοσία:

επαναλάβατε μετά από μένα:

Ορκίζομαι

Να φυλάτω πίστη στην τροχιά μου.

Να μη ξεψαρισω ποτέ.

Να διορθώνω κάθε μ…..σου.

Να κινούμαι με τη σκέψη σου.

Να πυροβολώ μ’ένα σου χάδι.

Κι αν δεν τηρήσω τον όρκο μου , να πέσω στη μεσαριά στα χίλια και να μη με σκαλώσουν ούτε οι τράτες.

Έτσι πρέπει ,να είσαι σκληρός, μη σου πάρουν τον αέρα.

Κατά τα αλλά χρειάζονται στοργή και φροντίδα γιατί είναι ευαίσθητα .Ποτέ μη τα παραπετάς, δωσ’τους την αξία που τους πρέπει .Είναι τα αντικείμενα τον ονείρων και του πάθους σου. Πρωταγωνιστούν σε κάθε σενάριο της φαντασίας σου. Βρίσκονται πάντα ανάμεσα σε σένα και το ζητούμενο. Χωρίζουν αλλά και ενώνουν το βλέμμα με την εικόνα .Είναι πανταχού παρόν, και σχεδόν τα πάντα πληρών. Το μόνο που δεν πληρώνουν είναι το πρόστιμο του λιμεναρχείου όταν συλλαμβάνονται για υπερβάλλοντα ζήλο …..λέμε τώρα .Καλά θα ήταν βέβαια να συλλαμβάνονται όλοι όσοι παρανομούν κατά τον άδικο τούτο νόμο και όχι μόνο οι «εύκολοι στόχοι» .Καθ’ότι δεν είναι δυνατόν κύριε πολιτσμάν να πέφτουν μόνο τα δικά μας μάτια στα στραβά και τα αρμοδία να’χουν καταράχτη. Δεν είναι δυνατόν κύριε πόλισμαν να το πιάνουμε κοστα κοστα μόνο στη μπουνάτσα με λιακάδα και να μοιράζουμε τρακοσάρια στους χομπίστες και μετά το ηλιοβασίλεμα να λέμε ότι δεν έχουμε προσωπικό. Δεν μπορεί κύριε πόλισμαν να πέφτει ο δυναμίτης σύννεφο κι εσύ να λες Χριστός Ανέστη. Δε λέω υπάρχουν και όργανα με «όργανα» που τιμάνε το γαλόνι τους, αλλά μόλις πάρουν δεύτερο τους τρώει κι αυτούς το σύστημα.. Αυτό το σύστημα κι αυτός ο «νομοθέτης» που απεφάνθει ότι το Μάιο γεννάνε τα ψαριά και πρέπει δια νόμου να τα προστατέψουμε από τους ερασιτέχνες, ενώ οι επαγγελματίες έχουν την ευλογία του θεού και προπαντός του νόμου να αποδεκατίζουν τις έγγειες ελαφριά, τι καρδιά. Κι έρχεται ο Ιούνης να μας λυτρώσει απ’ της κακιές σκέψεις να ανεβάσει το ηθικό και να απορροφήσει όλη μας την ενέργεια. Αυτή τη συσσωρευμένη ενέργεια που μέχρι τώρα την καταναλώναμε στο σιμιουλέιτορ της φαντασίας μας όλο το μήνα.. Το κακό είναι ότι δεν ξέρεις που να πρωτοπάς. Η πλεονεξία σε τρελαίνει κι αν ήταν δυνατόν θα έκανες το πρώτο σου καρτέρι συγχρόνως σε δέκα πόστα. Φέτος όμως οι πολλές βροχές αλλά κι απανωτοί νοτιάδες μας την κάνανε κουρκούτι. Και πάνω που πάει να στρώσει το βοριαδάκι για λίγες μέρες και λες άντε θα καθαρίσει, μας την κάνει γυριστή ο πουνέντες και ξανά φραπές. Αλλά επειδή είμαι αισιόδοξος πιστεύω ότι θα ανεβούν ψαράκια και θα γίνει παιχνίδι. Όσο για την ορατότητα άμα πιάσουμε τα δέκα μέτρα να είμαστε ευχαριστημένοι, τουλάχιστον για τον Ιούνη. Αυτός βασικά είναι και ο λόγος που προβληματίζομαι για το πώς θα αντιδρούν τα ψαριά στο καρτέρι και σε ποιες ζώνες θα ενδίδουν. Οι πρώτες επαφές βέβαια έγιναν και μάλιστα με χοντρά ψαριά αλλά το σκάφτομαι, να το πω η να μη το πω .Καθότι όμως δεν είμαι ταμαχιάρης και επειδή ο Θεός είπε ότι ο έχων δυο καβάντζες να δίνει τη μια δώστε βάση γιατί είναι δύσκολο το μάθημα .Νέα Πέραμος Καβάλας ακρωτήριο Βρασίδας ,νταβραντισμένο όνομα ε.. δεν ξέρω ποιος και γιατί τον βάφτισε έτσι αλλά και μόνο στο άκουσμα του ονόματος λες ότι τουλάχιστον δεν χωρατεύει. Δυο είναι οι μπάντες που κάνει θάλασσα ,μια προς τον κόλπο και μια που κοιτάζει Αιγαίο, η μέσα έχει ιδιαιτερότητες και γι αυτήν θα εντρυφήσουμε λίαν συντόμως. Απ το πέλαγο μεριά όμως είναι όλα τα λεφτά. Όπως κοιτάς απ την Πέραμο τη θάλασσα τραβάς δεξιά ,περνάς το στρατόπεδο και μπαίνεις στον χωματόδρομο. Τα ψηλοτάκουνα επιβάλλονται για να μη βρει η φούστα σου στις νεροφαγίες. Περνάς το αρχαίο κάστρο και στο λεπτό βλέπεις δεξιά σου την πρώτη αμμούδα Συνεχίζεις το δρόμο σου και σε πολύ λίγο βγαίνεις σε μια μαγική παραλία Μια ωραία ρηχή πλακαδούρα που ξεκάνει απτήν άμμο σχηματίζοντας λιμνούλες κοσμεί τον όρμο και σε προκαλεί να παίξεις στα ρηχά. Εκεί τραβάς χειρόφρενο και αρχίζεις να γδύνεσαι. Τραβάς αριστερά και ρηχοκαρτερεύεις, χάραμα κατά προτίμηση γιατί έχεις και δρόμο μπροστά σου. Όσο χάνεις την ακτή από τα μάτια σου αρχίζει να σε γαργαλήσει το δεξί κατέβασμα .Κρεμάμε λοιπόν με προσοχή το μικρό σαΐνι των ενενήντα εκατοστών και σβερκόνουμε την καδρονούμπα. Το ότι είναι δύσκολο το μάθημα δεν το είπα για καλαμπούρι. Εδώ έχουμε δώσει μάχες με φιλαράκια και μάλιστα τσαμπιόνια που στηρίζουν ότι το ρηχό με το σαΐνι των ενενήντα είναι πιο αποδοτικό. Το σκαλοπατιαστό κατέβασμα με τα σπαρμένα μονόπετρα κρύβει αρκετά θαλάμια που κρατάνε στήρες αλλά φέρνει και συναγρίδες. Αφήνω λοιπόν στην κρίση σου το πώς θα χειρίσεις το θέμα. Όσο προχωρείς κάνει κάτι κενά που πρέπει να προσπεράσεις και στο καπάκι καρτρακυλιάζει ανεβάζοντας την αδρεναλίνη. Αν είσαι τυχερός και σε αφήσουν να δεις που κάνουν πιάτσα έχεις γεμίσει μέχρι και ένα ταψί παντελήδες, αλλά και κανένας σαργός παρείσακτος έτσι για να χαλάσει το χρώμα. Όσο πάει κι αγριεύει το γκρέμι και πρέπει να αγριέψεις κι εσύ .Τα μονόπετρα χοντραίνουν και μπαίνουμε στα ροφικά χωρικά ύδατα. Εκεί τσιτώνω και θέλω να ψαχτηρέψω. Eνα κοντό κρουστικό HILDI μπορεί να δαμάσει την περίσσια φαντασία μου και να πραγματοποιήσει το κάρφωμα ενός εκ των σερανίδων. Κακά τα ψέματα σε αυτό το κομμάτι σου ανεβαίνει το πατριωτικό και κανείς γιούρια μέχρι να λαχανιάσεις, αφού εκτός των άλλων κοπαδιάζουν και μελανούρα. Όσο κοντεύουμε προς το φάρο και γύρω στο μισό χιλιόμετρο πριν, δοκίμασε να ανοιχτείς .Κάνει ένα σήκωμα σωστή πολεμίστρα.. Ο τέλειος καρτερότοπος και λίγο λέω. Από ξύλινο και πάνω στο χέρι και φέρτε μου και συναγρίδες φέρτε μου και μαγιάτικα φέρτε μου και λούτσους …λέμε τώρα. Το θέμα είναι ότι ψάρια σχεδόν πάντα θα δεις ,από κι και πέρα βγάλτα πέρα μόνος σου. Είναι δύσκολα δε λέω αλλά στο κάτω κάτω αυτό είναι που σε εξιτάρει. Το νου σου στους συρτατζήδες όμως γιατί αυτοί δεν κοιτάνε μπροστά τους αλλά το κουταλάκι για τα μελανούρια. Καβατζάροντας τώρα τον Βρασίδα το τοπίο αλλάζει με χοντρά σπασμένα αγκοναροκατρακυλιά που έχουνε αποκοπεί απ τη ράχη του ακρωτηρίου. Τι να περιγράψεις και πώς να το αποτυπώσεις το σκηνικό. Τα κεφάλια μέσα και σε ρυθμό γαζωτικής μηχανής. Βέβαια μη τρελαθούμε τα ψαριά είναι λιγοστά και δύσκολα. Πρέπει να ιδρώσεις για να πάρεις κάτι αξιόλογο, εξού και η γαζωτική, καθότι παίζεις με τον νόμο των πιθανοτήτων. Ως γνωστόν απτό ακρωτήριο ανοίγεται μια τεράστια γλώσσα με κατεύθυνση ανατολική . Θα σου έλεγα να την βουτήξεις μόνο με σκάφος απίκο και βαρκάρη του σιναφιού αλλιώς μη τολμήσεις σε φάγανε λάχανο, ακόμα και με το Ζέπελιν για σημαδούρα. Αλλά αν τα καταφέρεις και καρτερέψεις έστω και για λίγο, ειδικά τον Ιούνη θα με θυμηθείς .Αυτό που με ανησυχεί και το ξανάλεω είναι η πολύ μικρές ορατότητες. Όσο για το γυρισμό εάν έχεις κόντρα το ρεύμα έχεις και μια εναλλακτική. Να συνεχίσεις από μέσα κάνοντας τον κύκλο της χερσονήσου και στον δεύτερο κολπίσκο κανείς τον αμφίβιο καταδρομέα για δέκα λεπτά μέχρι να βγεις στο αμάξι σου. Καλές βουτιές.

Ψάρι στην κατάστασή σου δεν πρόκειται να δεις κι έτσι αποφασίζεις να ρίξεις σε μια σακούλα που αιωρείται στα μεσόνια .Το δάχτυλο δέχεται την εντολή και προσπαθεί να τραβήξει την σκανδάλη με την συνήθη δύναμη, όμως μάταια .Δεύτερη δυνατότερη και αποφασιστικότερη προσπάθεια και τελικά υποχωρεί .Μια κλωτσιά πίσω κι ένα σύννεφο μπροστά αλλά η σακούλα είναι ακόμα εκεί αδιάτρητη .Τι έγινε ρε παιδιά αφού την είχα στη μπούκα ; Μήπως ήταν μικρή η σακούλα η μήπως ήταν μακριά και δεν έφτασε. Δεν μπορεί να φταίει το όπλο, ένα μισθό έδωσα.

Πίσω ολοταχώς με την πίεση σου να πιάνει το είκοσι .Αλλάζεις βέργα γιατί έτσι σου είπανε, αλλάζεις λάστιχα γιατί τα υποψιάζεσαι αλλάζεις θέση στο φτερό μπας και ,αλλά κάτι σου λέει ότι τελικά έκανες μια τρυπά στο νερό. Την άλλη Κυριακή λοιπόν να’σαι πάλι εκεί και ψάχνεις για σακούλα.

Το δάχτυλο κλειδώνει η πίεση μεγαλώνει, κλώτσημα πίσω σύγνεφο μπροστά και πάλι η σακούλα άθικτη. Μπα δε γίνεται κάτι άλλο συμβαίνει αφού όλα τα άλλαξες τι άλλο μπορεί να φταίει; Φαντάζεσαι το σκηνικό στην παρθενική του ριξιά ,να σημαδεύεις μια στηρούκλα. αντι για jumboσακούλα και φουντώνεις .Πια είναι η θέση σου ; πως αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο;

Πριν λοιπόν να αρχίσουν οι επιπλοκές στην υγεία σου ξανασκέψου. Σκέψου τι σε δυσκόλεψε περά από το όπλισμα ;

Μήπως λέω μήπως η σκανδάλη σου είναι <<σκληρή>> και πάνω στην προσπάθεια σου να την τραβήξεις το όπλο σου δεν κοιτάξει πλέον την σακούλα; Μήπως το παραφόρτωσες και τσινάει σαν τα γαϊδούρια; λέω μήπως. Μήπως ο μηχανισμός δεν είναι ο καταλληλότερος για τέτοια φορτία;

Αμέτρητες τέτοιες πλάνες έχουν διαλευκανθεί κατά την πορεία των δοκιμών εδώ και πέντε χρόνια .Και έχει αποδεδειχθεί ότι όσο προσπαθούμε μονοί μας να τις διαλευκάνουμε τόσο περισσότερο θα νοσεί η τσέπη αλλά και η ψυχική μας υγεία.

Την ύπουλη αυτή εκδοχή ερχόμαστε σαΐτα τη φάση να εξιχνιάσουμε. Την εκδοχή δηλαδή όπου το φορτίο πίεσης της σκανδάλης μέχρι την απελευθέρωση ανεβαίνει τόσο που καθιστά αδύνατη την ικανοποιητική σταθεροποίηση του οπλοθήκη αυτό γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των σχεδιαστών-κατασκευαστών δεν έχει ορίσει τεχνικά χαρακτηριστικά και περιορισμούς στα όρια των χρήσεων.

1)Τι φορτίο μπορεί να συγκρατήσει με ασφάλεια ο μηχανισμός ;

2)Mέσα σε πια όρια λειτουργεί σωστά και ικανοποιητικά ;

3)Ποια η σχέση μάζας όπλου και ευαισθησίας;

Και επειδή δεν πρέπει να παίζουμε με ένα εξάρτημα που συγκρατεί μια φονική τροχιά και που μπορεί αθέλητα να στραφεί οπουδήποτε αλλά και εναντίον μας ,μπήκαμε στον κόπο να το ψάξουμε όσο μας επιτρέπουν βεβαία τα μέσα που διαθέτουμε.

Στο πρώτο ερώτημα που αφόρα την αντοχή συγκράτησης μιας βέργας από τον μηχανισμό πρέπει να πούμε ότι το όριο που θέσαμε ήταν τα 300κιλα.Χωρις αυτό να είναι το όριο αντοχής του καθενός ωστόσο είναι κοντά στα όρια που διαθέτει το μηχάνημα έλξης που χρησιμοποιήσαμε.

Όλοι οι πλήρως μεταλλικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται από επώνυμες εταιρείες κατασκευής όπλων άντεξαν το φορτίο που θέσαμε σαν όριο και μάλιστα χωρίς παραμόρφωση. Κάποιοι άντεξαν και ξεπερνώντας τα 375κιλα όπου το μοτέρ άρχισε να βγάζει καπνούς. Όσο για τους πλαστικούς με μεταλλικό άγκιστρο καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούνται για μεγάλα φορτία πέραν των 100κιλων παρόλο που ο κατασκευαστής πχ ( Demka)έχει τεστάρει και σε πολύ μεγαλύτερα οριακή αυτό γιατί η αντοχή κάποιων ειδών πλαστικού μεταβάλλεται αρνητικά κάτω από ορισμένες συνθήκες (υπεριώδη ακτινοβολία ,υψηλές θερμοκρασίες ,οξυγόνο κ.α.) καθώς και με το πέρασμα του χρόνου (πολυμερισμός) . Στην περίπτωση όμως που θέλουμε σόνι και καλά να χρησιμοποιήσουμε κάποιον στην ιδιοκατασκευή μας είτε γιατί μας βολεύει κατασκευαστικά είτε ακόμη και οικονομικά τότε θα πρέπει να ζητήσουμε την σύμφωνη γνώμη του κατασκευαστή .Η τουλάχιστον κάποιου που αποδεδειγμένα γνωρίζει. Και λέω αποδεδειγμένα γιατί από θεωρία και ειδήμονες πήξαμε.

Άντε λοιπόν και ξέρουμε την αντοχή του και μας αρκεί. Υπάρχει ακόμη μια σοβαρή παράμετρος που πρέπει να συνηγορεί για την τελική επιλογή. Αυτή για την οποία ξοδευτήκαν πάμπολλες ώρες προετοιμασίας και δοκιμών .

Χρειάστηκαν : ένας μήνας , πάνω από 250 τουφεκιές και 600 τουλάχιστον τανύσεις ελαστικών. Βεβαία το μηχάνημα δοκιμών δε μασάει από τέτοια και θα μπορούσε να δουλεύει και με βάρδιες, μάσα όμως εγώ γιατί δεν δουλεύω με ρεύμα ούτε και με υδραυλικό λαδί.

Όπως και νήχει πάντως τα αποτελέσματα τελικά καταγράφηκαν από το δυναμόμετρο στο χαρτί ενώ τα συμπεράσματα δεν πιστεύω πως μπορούν να αποδοθούν καλύτερα παρά με μια απλή ανάγνωση του πίνακα. Οσο για τα σχόλια ….

Παραδειγμα προς μίμηση αποτελει ο Νο11ο οποιος είναι εκτος συναγωνισμού όπως θα προσεξατε και στο προηγουμενο τεύχος. Ακόμη όμως και σε πολύ μεγαλύτερα φορτία όπως αυτά που δοκιμαστήκαν σε αυτή τη φάση η απόκριση του ήταν η κορυφαία. Οι άνθρωποι φαίνεται καθαρά ότι πειραματιστήκανε πολύ πριν καταλήξουν σε αυτό το θαυμάσιο αποτέλεσμα .Η ευαισθησία του μάλιστα είναι τόσο μεγάλη που σε μικρά φορτία (κάτω των 80 κιλών ) χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί απελευθερώνει με ανεπαίσθητη πίεση. Ενώ στα μεγάλα φορτία (άνω των 120 κιλών) απλά πιέζεις όπως σένα συμβατικό.

Ακόλουθη ο Νο7 με άψογη απόκριση αλλά εκτός από πίεση χρειάζεται και λίγο μεγαλύτερη διαδρομή. Πίσω τους τέσσερεις Ελληνικής κατασκευής μηχανισμοί αλλά με ικανοποιητικότατες προδιαγραφές όπως ο Νο4 που υστερεί λίγο στο φινίρισμα αλλά είναι αρκετά ευαίσθητος ο Νο 14 πλαστικός αλλά πανίσχυρος ο 16 κλασικός παραλλαγή του 7, οι 17 και 3 που είναι παρόμοιες και στιβαρότατες κατασκευές με άψογο φινίρισμα και πολύ πρακτικό σχήμα όσο αφόρα την χρήση τους σε ιδιοκατασκευές. Ενώ οι πιο κάτω θα πρέπει να συνδυαστούν με αρκετή μάζα ξύλου η carbon για να μην επηρεάσουν την σταθερότητα του όπλου. Εδώ είναι που πρέπει λίγο να σταθούμε και να πούμε ότι όσο πιο μαζάτη είναι η κατασκευή τόσο λιγότερο επηρεάζεται από δυνάμεις αποσταθεροποίησης όπως είναι αυτή του δάχτυλου πάνω στην σκανδάλη. Όλα αυτά βεβαία έχουν ένα όριο ,μιας και ένα πολύ σταθερό και προπονημένο χέρι σε συνδυασμό με μια καλοστημένη ανατομική λαβή μπορούν να εκμηδενίσουν την επίδραση μιας σκληρής σκανδάλης. Επειδή όμως ο βαθμός σταθερότητας είναι κάτι πολύ σχετικό, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά σε σχέση και με το ιδανικό για κάθε περίπτωση κράτημα..

Έτσι, σαν δαιμόνιος λαός που είμαστε μπαίνουμε πολύ συχνά στον πειρασμό να κατασκευάσουμε έναν μηχανισμό εξ’αρχής αλλά και μια ανατομική λαβή με γνήσιο αποτύπωμα του χεριού μας .Σε αυτό βεβαία συντελεί η εύκολη πρόσβαση σε μηχανήματα κοπής ακριβείας , διαμόρφωσης μετάλλων αλλά και η μεγάλη ποικιλία διαφόρων έποικων ρητινών που κυκλοφορούν στην αγορά .Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι πάνω στην προσπάθεια μας να πετύχουμε κάτι καλύτερο από τους άλλους υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πριονίζουμε την ασφάλεια μας. Το ίδιο συμβαίνει και όταν επεμβαίνουμε σε εργοστασιακές κατασκευές προκειμένου να πετύχουμε ευκολότερο γλίστρημα .Γιατί πιστεύω ότι είναι το μοναδικό εξάρτημα του όπλου στο όποιο δεν πρέπει να βάζουμε χέρι.

Το σίγουρο βεβαία είναι ότι την τελική ευθύνη για ένα κακό αποτέλεσμα δεν την επιρρίπτουμε έτσι αβασάνιστα σε αυτό το εξάρτημα. Κλασικά και δια της εις άτοπων απαγωγή απορρίπτουμε μια-μια τις πιθανότητες κι ότι περισσέψει στον Μπέκα να το μαστορέψει.

Προσωπικά την κατά βρίσκω όταν καταφέρνω να απαντήσω σε κάποια ερωτηματικά μου. Πόσο μάλλον όταν αυτή η προσπάθεια βρίσκει εφαρμογή και βοηθά πολλούς φίλους να βελτιωθούν κατανοώντας καλύτερα της δυνατότητες του εξοπλισμού τους.

Δώσε βάση λοιπόν στον ανεπίδεκτο μαθητή του τρελοφυσικού γιατί με τα πειράματα που θα βλέπεις στο εξής σ’αυτό το περιοδικό θα σου λυθούν πολλές απορίες .

Διαβάζοντας λοιπόν τον τελευταίο καιρό κάποιες αρθρογραφίες περί επιταχύνσεων και δραστικού μιας βέργας αποφάσισα να πειραματιστώ πάνω στο θέμα για να αποδείξω τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Όλοι γνωρίζουμε το αξίωμα του Νεύτωνα (αν ήμασταν στο μάθημα) που λέει ότι απ τη στιγμή που σταματά να επενεργεί μια προωθητική δύναμη πάνω σένα σώμα ,αυτό άμεσα έχει αρνητική επίδραση στην ταχύτητα του λόγο τριβών και βαρύτητας, ε λοιπόν δεν άντεξα και ύστερα από 300 χρόνια είπα να το ξανά επαληθεύσω. Έτσι δεν θα πλανάτε η αμφιβολία για το ποια είναι η δυναμική ορμή της βέργας σε κάθε σημείο της πορείας της προς το θήραμα

Εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση, η προωθητική δύναμη (λάστιχα)ξεκινά ωθώντας με την μέγιστη ισχύ της και αποδυναμώνεται σχεδόν γραμμικά μέχρι να εκτονωθεί τελείως γράφημα (1). Βλέπουμε καθαρά την γραμμική πτώση ισχύος έως το 75% περίπου της εκτόνωσης ενώ ακολουθεί μια ακόμη πιο έντονη πτώση στο τελευταίο τέταρτο, όπου και απελευθερώνεται η βέργα απ’ την καμπάνα .

Ένα ακόμη πείραμα που δείχνει τις απεριόριστες δυνατότητες του μηχανισμού είναι η δυνατότητα του να στοπάρει την καμπάνα σε όποιο σημείο της διαδρομής εκτόνωσης θέλουμε αφήνοντας ελεύθερη την βέργα να συνεχίσει τον δρόμο της με όση ενέργεια πρόλαβε να αποκτήσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Μ’αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε πολλά αόρατα μυστικά. Χαρακτηριστικά θα σας πω ότι στοπάροντας την καμπάνα στο ύψος της πρώτης εγκοπής (10 εκατοστά διαδρομής περίπου ) η βέργα είχε αποκτήσει ήδη το 70% περίπου τις συνολικής της ορμής, βολή φωτο (1).

H φάση αυτή όμως δεν μας ενδιαφέρει επί της ουσίας καθώς και ο ρυθμός επιτάχυνσης, παρά μονό εγκυκλοπαιδικά. Στο γράφημα ( 2 )φαίνεται ο ρυθμός επιτάχυνσης από το σημείο εκκίνησης έως και την απελευθέρωση της βέργας από την καμπάνα. Φαίνεται πως η αρχική έκρηξη ακολουθείτε από μια σχετική ομαλότητα ενώ η επιβράδυνση αρχίζει άμεσα με την απελευθέρωση της βέργας από την καμπάνα και ίσως λίγο νωρίτερα.

Η τοποθέτηση στόχου πριν την απελευθέρωση της βέργας από τα λάστιχα θα είχε αλλοιωμένα αποτελέσματα για ευνόητους λόγους. Κάθε βολή γίνεται πάνω σε 20 εκατοστά πάχος εξιλασμένης πολυστερίνης φωτο (2) που απομακρύνεται ανά 15 εκατοστά καφέ φορά από την αιχμή της βέργας. Το όπλο, ένα ελληνικό 75αρι με λάστιχα 17,5mm και βέργα 6,25mm στα 115 εκατοστά σταθεροποιήθηκε στον αυτόματο μηχανισμό και από κει και περά ανέλαβαν τα χειριστήρια φωτο (3).

Έτσι λοιπόν η πρώτη βολή έγινε σε τοποθετημένο στόχο ακριβώς αυτή τη στιγμή, δηλαδή της απελευθέρωσης. Για ένα 75αρι η απόσταση αυτή είναι 45εκατοστα περίπου από την αιχμή της βέργας και ακριβώς αυτή τη στιγμή έχουμε την «μέγιστη ορμή». Σε κάθε εκατοστό που διανύει η βέργα έως και το θεωρητικό δραστικό της αποδυναμώνεται όπως ακριβώς φαίνεται στην γραφική παράσταση (3).

Η προσεκτική παρατήρηση των βόλων αποκωδικοποιούν την δυναμική ορμή ακόμη και με τον συνδυασμό των αισθήσεων που διαθέτουμε. Το χρονικό κλάσμα που μεσολαβεί ανάμεσα στον μεταλλικό θόρυβο του άγκιστρου της σκανδάλης και του γδούπου της διείσδυσης στην πολυστερίνη σε συνδυασμό με μια σωστή οπτική γωνία δίνουν μια πρώτη αν και αμυδρή αίσθηση της αύξησης του χρόνου κάθε φορά που απομακρύνεται ο στόχος αλλά και ένα πρώτο άτυπο αποτέλεσμα.

Την θεωρία αλλά και την ανθρώπινη αίσθηση απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν με ακρίβεια οι μετρήσεις που απεικονίζονται σαφέστατα στο γράφημα (3) καθώς και στις φωτο ( 4-5 ) .

Κάτι που ψιλό ξενίζει και δημιουργεί απορία είναι ότι ενώ η πτώση της ορμής όσο αφορά την διάτρηση είναι εντυπωσιακά εμφανής η πτώση της βέργας σε σχέση με την απόλυτη ευθεία δεν ακολουθεί αυτόν τον ρυθμό. Την ροπή αδράνειας που ξελαρυγγιζόταν ο τρελοφυσικός να μας μάθει έμελε να περάσουν 30 χρόνια για να την εμπεδώσουμε. Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως αφού η απορία : γιατί η πτώση είναι μόνο 2.5 εκατοστά στα 3 μέτρα λύθηκε. Επί αυτού του θέματος θα πρέπει να διευκρινίσω ότι σε ελεύθερη βολή η τροχιά έχει μια ελαφρώς διαφορετική αρχή και τέλος και επειδή κάθε θέμα που πιάνω θέλω να το εξαντλώ θα αποτελέσει από μόνο του ολοκληρωμένο άρθρο μιας και είναι από τις βασικές αιτίες αστοχίας μιας βολής.

Αυτό όμως που ακολουθεί τον επόμενο μηνά είναι η πειραματική απόδειξη για την διάφορα του πραγματικού δραστικού μεταξύ 90, 100 και 110 συμβατικών όπλων με συνδυασμούς 6,25mm και 6.5mm.

Είναι νύχτα, κοντεύει να ξημερώσει και η φωτιά σιγοκαίει, δυο τεχνίτες καθισμένοι την κοιτάνε αποσβολωμένοι και απογοητευμένοι .Έχουν στερέψει από ιδέες και το κάστρο είναι έτοιμο να πέσει στα χεριά των βαρβάρων.. Το στράτευμα δεν θα αντέξει για πολύ. Πρέπει να βρουν λύση. Πρέπει να ρίξουν μακριά κι εκεί που κάθονται οι βάρβαροι τα βέλη τους δεν φτάνουν. Το καλύτερο τόξο τους ίσα που τους ξύνει τα λέπια. Ο βασιλιάς έχει στηρίξει τις τελευταίες του ελπίδες πάνω τους. Και να ….,το βλέμμα του ενός φωτίστηκε, αρπάζει τον συνάδελφο απ την φούστα και τρέχουν στο εργαστήρι . Ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε ,μέσα του φωνές. σφύρες και πριονιές που ξεσήκωσαν το κάστρο μες τη νύχτα. Όλοι απ έξω παρακολουθούν με απορία, μαζί κι ο βασιλιάς μα δεν τολμούν να μπουν και να ρωτήσουν. Κι όταν πια άρχιζε να ξημερώνει ο θόρυβος σταμάτησε, η σκόνη κατάκατσε και δυο άσπρες απτή σκόνη φιγούρες ξεπρόβαλαν αργά αργά κρατώντας στα χέρια τους την σωτηρία του λαού εκείνου. Ένα υπέρ τόξο με οδηγό κατά μήκος και τριπλά ελάσματα που μπορούσε να εκτοξεύει ακόντια περνώντας τις πανοπλίες τριπλέτα από μεγάλη απόσταση. Ήταν Έλληνες και το ονόμασαν βαλλίστρα..

Το έργο αρχίζει συνήθως ύστερα από μια αψιμαχία με κάποιο πέτρωμα αλλά και μετά από μια προσπάθεια να εξημερώσεις ένα μανιασμένο θηρίο. Σπανιότερα αλλά καθόλου απίθανο είναι να την κάνεις εσύ την ξερή πάνω στην προσπάθεια σου να ξεβραχώσεις την βέργα σου είτε έχει ψάρι επάνω, είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν αυτός που φταίει, είσαι εσύ. Όμως αυτός που την πληρώνει, δεν είσαι μόνο εσύ και η τσέπη σου.

Όταν την έχεις στραβιά

τότε ή παίρνεις ψάρια που δεν σημάδευες ή τα χτυπάς εκεί που δεν ήθελες.

Αποτέλεσμα είναι οι άσκοποι τραυματισμοί ,τα άδικα σκοτωμένα θηράματα , που ποτέ δεν θα γευτείς ,αλλά κι ένας πληγωμένος εγωισμός που ζητάει εκδίκηση από αυτόν που σου πούλησε το όπλο.

Αντί λοιπόν να ψάχνουμε κεφάλι η ακόμα και βράχο για να κάνουμε το όπλο μας ορθή γωνία μήπως θα έπρεπε να μελετήσουμε τα συμπεράσματα αυτού του τεστ για να δούμε πια είναι τα ανεκτά όρια μιας παραμόρφωσης. Έτσι δεν θα χρειάζεται να φυτέψουμε ντοματιές κάθε φορά για να τις χρησιμοποιήσουμε.

Ξεκινώντας από την απόλυτη ευθεία την οποία ως γνωστόν ορίζουν δυο σημεία. Θεωρούμε ότι κάποιο μη συνεργάσιμο ψαρί κατάφερε να την κάνει τεθλασμένη .Όμως είναι τόσο ανεπαίσθητη η καμπύλο γωνία που προξένησε ώστε το αισθητήριο της όρασης υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι ικανό να τηνεντοπίσει.

Αμέριμνοι λοιπόν και γεμάτοι αυτοπεποίθηση την κουμπώνουμε και περνούμε θέση για την επόμενη συνάντηση. Βεβαία η αντίδραση της βέργας θα είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση .Όπως για παράδειγμα αλλιώς θα τροχοδρομήσει αν πονέσει στον πείρο αλλιώς στη μέση κι αλλιώς στα πίσω της. Ευτυχισμένοι είμαστε μόνο όταν δεν το ξέρουμε ,κάτι σαν το κέρατο να πούμε. Όταν όμως το μάθουμε κι όπως πάντα το μαθαίνουμε τελευταίοι ,η αυτοπεποίθηση κάνει ότι δεν μας ξέρει. Στην περίπτωση λοιπόν που δεν έχουμε αντιληφτεί τίποτε και είναι το πιο πιθανό όταν οι βολές μας είναι κοντινές, όλα πάνε μια χαρά. Στην πρώτη όμως μακρινή τουφεκιά και μάλιστα υπό ιδανικές συνθήκες θα ήταν καλύτερα η κάμερα να κοιτάξει στα σένα παρά στο ψάρι.

Τώρα θα μου πεις και τι καινούριο ήρθες να μας πεις ρε καρντάση ,αυτά τα ξέρουμε.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πότε και μετά από πια όρια αρχίζουμε να φυτεύουμε ντοματιές .

Να σας πω λιπών τι έκανα για να μάθω εγώ αλλά και να το μοιραστώ με σας.

Πήρα σε πρώτη φάση ένα μεγάλο μάτσο από σταβιές βέργες 6,5mm 140cm τις οποίες μαζεύω απτούς αγαπητούς πελάτες μου όταν τις αλλάζουν και λυπάμαι να τις πετάξω. Αυτές είναι από εκείνες που έχεις αποχρώσεις, ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις για την ένοχη τους .Στις περισσότερες μάλιστα απ αυτές έχουν ξαναγίνει επανειλημμένα προσπάθειες για να έρθουν στον ίσιο δρόμο και απαλλαχτήκαν λόγο αμφιβολιών. Στο τέλος όμως κατέληξαν εκεί που έπρεπε. Ανέβηκα λοιπόν τα σκαλιά για το δοκιμαστήριο κρατώντας δυο όπλα, ένα συμβατικό 100 άνευ κατά μήκος οδηγού κι ένα μπιμπελό του Χωριατάκη πάλι 100 με οδηγό.

Κάποιες απ τις βέργες δεν θα με χαλούσαν και πολύ να τις ψάρευα στ’αλήθεια ,όμως για κάποιες άλλες ύπουλες είχα πολύ μεγάλη περιέργεια να τις δω εν δράση.

Προτεραιότητα λοιπόν στους ασθενέστερους για το μηχάνημα δοκιμών και πρώτο μπαίνει το συμβατικό με ένα ζευγάρι 17,5άρια. Η βέργα είναι πληγωμένη μπροστά στον πείρο με ελαφριά κλήση κάπου 2-3’μοιρες και ελαφρώς τσαλακωμένο φτερό όπως δηλαδή οι περισσότερες 115 στα 75αρια μας. Οι βολές που επέλεξα να κάνω είναι στα 2 μέτρα και αμέσως μετά στα 3.50 μετράμε βάση τα αποτυπώματα που άφησε μια καινούρια βέργα και μετά από πολλαπλές προσπάθειες αποτυπωθήκαν οι αποκλίσεις που φωτογραφίζονται στους έξι στόχους που βλέπετε. Παρατηρούμε ότι η ελαφριά κλίση μπροστά δεν επηρεάζει ουσιαστικά όταν πρόκειται για κοντινές τουφεκιές ενώ μακριά προλαβαίνει να λειτουργήσει σαν φλαπς. Αντίθετα ένας τραυματισμός στην μέση της βέργας καταστρέφει την βολή και μάλιστα ακόμη και σε κοντινές αποστάσεις .Η συγκεκριμένη πάθηση προκαλείται συνήθως όταν ξεβραχώνουμε μια βέργα όπως πρωτοείπαμε η όταν δαμάζουμε κάτι βαρύ και είναι ύπουλη γιατί δεν εντοπίζεται εύκολα. Γι αυτό πρέπει να την ελέγχουμε κάθε φορά που υποψιαζόμαστε κακή χρήση. Ο ποιο εύκολος τρόπος είναι να την περιστρέψουμε ακουμπώντας την μύτη της σένα σταθερό σημείο ενώ συγχρόνως παρατηρούμε υπό οξεία γωνία τις παράκεντρες μετατοπίσεις της. Και εμείς θα γλυτώσουμε από άσκοπο εκνευρισμό και το ψαράκι θα καταλήξει στην σχάρα μας κι όχι στα σαγόνια καμιάς σμέρνας.

Όσο για τις ιώσεις της ουράς αυτές είναι σπανιότερες αλλά καμία φορά και επικίνδυνες αφού μπορεί μετά από επανελεγμένη επαναφορά να σπάσει στα δυο κατά την φόρτιση.

Και πάμε λοιπόν στα δύσκολα .Αρκετές άπνοιας έκανε το λιανοτούφεκο, ώρα να δούμε τη δύναμη να παραμορφώνει τις ατσαλόβεργες .Όταν αμέτρητα G τανούν να τινάξουν την ουρά μπροστά ενώ η αιχμή δεν το έχει καταλάβει ακόμα και εννοεί να μείνει πίσω αγνοώντας για λίγο τι συμβαίνει. Κάτι σαν τα καρτούν που φεύγουν τα πόδια πρώτα κι ύστερα ακολουθεί το σωμα παθαίνουν οι στραβοκάνες κι αφού πάρουν τα πρώτα εκατοστά ανοίγουν τα μάτια και προσπαθούν να καταλάβουν πια θα είναι η αποστολή τους .Τα σκίτσα στα οποία αποτυπώνεται η σύγχυση της βέργας είναι αποκαλυπτικά. Αποδεικνύεται λοιπόν ξεκάθαρα ότι όσο μεγαλύτερη ισχύς τόσο μεγαλύτερη παραμόρφωση προκαλείτε στην βέργα και τόσο μεγαλύτερη διασπορά αλλά και απόκλιση θα έχουμε από την ιδανικότερη μιας καινούριας βέργας. Λέω καινούργιας και όχι ίσιας γιατί το ίσια είναι λίγο υποκειμενικό .

Πολλές φόρες θεωρούμε ίσια τη βέργα μας και μπορεί να είναι και στην πραγματικότητα. Όμως εάν αυτό έχει επιτευχτεί μετά από παρέμβαση τότε είναι πολύ πιθανό να έχει μια ακατανόητη διασπορά. Αυτό έχει παρά πολλές φόρες αποπροσανατολίσει όταν προσπαθώ να εντοπίσω κάθε φορά το πρόβλημα κάποιου όπλου. Ίσως οι ανοχές του μετάλλου μεταβάλλονται μονόπαντα κατά την επαναφορά του και δεν είναι συμμετρικές οι αντοχές της κατά την εκτόνωση. Όταν λοιπόν διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο και αυτό γίνεται μόνο επί σταθερού στόχου πρέπει να ελευθερώσουμε τα καβούρια απ την τσέπη μας γιατί αλλιώς θα δαγκώσουν την αυτοπεποίθησή μας .

Κάτι που δεν αποτυπώνω καθόλου όμως στην αναφορά μου είναι η διάτρηση ανά περίπτωση καθώς επίσης και η έντονη σε κάποιες περιπτώσεις πλαγιολίσθηση της βέργας ως προς τον άξονα της πραγματικής της πορείας. Απλά και μόνο αυτό γίνεται για να εστιάσουμε καλύτερα στην ευθυβολία. Πληροφοριακά θα σας πω ότι η ελαφρά στραβή μύτη δεν έπεσε αισθητά σε δύναμη ενώ αυτές που πονούσαν στην κοιλιά είχαν απελπιστικές διάφορες .Όσο για την πλαγιολίσθηση σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε ένα ψάρι να χτυπηθεί άνετα με το μέσον της βέργας και όχι με την αιχμή της.

Γενικό συμπέρασμα : Το θέμα είναι βαθιά ηθικό και οικολογικό αλλά και με οικονομικές προεκτάσεις .Γι αυτό όπως και για αλλά θέματα που σας απασχολούν και θέλετε την λύση τους μπορείτε να απευθύνεστε στέλνοντας email στο info@mpekas.gr.

Δε βουτάμε ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΖΕΥΓΑΡΙ. Το ζευγάρι από πάνω και όχι μόνο…….πρέπει να ξέρει. Να ξέρει πότε να τραβάει το χαλινάρι, να ξέρει να προλαβαίνει, να ξέρει στην χειρότερη να χειρίζεται περιστατικό υποξίας..

Είναι πολύ άδικο να χάνονται τέτοια παλικάρια για μια επιπολαιότητα και την χάρη ενός ψαριού….ακούτε ;…..

Για τον Παύλο όλα τέλειωσαν κάπου στον Μαρμαρά Χαλκιδικής στην Αλατομπάρα στα 18 μέτρα. βάθος, έπαθε υποξία στο καρτέρι μιας συναγρίδας …….γιατί όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του παρασύρθηκε απ τον ενθουσιασμό του και ξεπέρασε τις δυνατότητες του. Εκείνη τη στιγμή όμως άρχιζε το μαρτύριο του Κώστα του ζευγαριού του που απεγνωσμένα άρχισε να τον ψάχνει, ενώ λίγο αργότερα άρχιζε το μαρτύριο της μάνας και όλων των δικών του.

Εύχομαι να είναι το τελευταίο περιστατικό ……αλλά δεν το πιστεύω.

Όσο υπάρχει αγνοία για κάτι τόσο σοβαρό απλά θα επαναλαμβάνουμε ευχές.

Παυλάρα εμείς θα σε θυμόμαστε για το καλό μας.

Εσύ …………….

Απόδειξη είναι ότι έχουμε πετύχει παγκόσμια αναγνώριση σε ότι έχουμε ασχοληθεί σοβαρά.. Όπλα, λεπίδες, στολές , φουσκωτά σκάφη, είναι τομείς που μέχρι και πριν λίγα χρόνια τριβέλιζαν μόνο στα όνειρα τους σημερινούς δημιουργούς τους. Ενώ σήμερα κάνουν εξαγωγές σε άλλοτε απόρθητα φρούρια.

Αλλά υπάρχει κι ένας τομέας που είναι γνήσια Ελληνικός και δεν χρειάζεται διαβατήριο αφού προορίζεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Σε αυτόν έχουμε πάρει master και doctora μαζί και δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Μιλάμε για τον τομέα της κριτικής και της εμπειρογνωμοδοσίας .

Ένα σερφάρισμα αρκεί για να βρεις όλες τις γνώσεις που θα ζητήσεις συμπυκνωμένες. Ένα κάλεσμα και δεκάδες έμπειροι θα συρρεύσουν να σε βγάλουν από την δύσκολη θέση. Όμως το κακό δεν είναι ότι υπάρχει συμβουλευτική διάθεση (αλίμονο),άλλωστε αυτή είναι και η λογική των forum, όσο το από ποιον προέρχεται.. Και επειδή έτυχε να γνωρίσω κάποιους από τους «εμπειρογνωμοδότες» του internet ,εκτός ελάχιστων περιπτώσεων οι πιότεροι το έχουν καβαλήσει το καλάμι. Αφού πιστεύουν ότι οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που απέκτησαν μέσα από το σερφάρισμα είναι ισοδύναμες αν όχι ανώτερες από αυτές που αποκτά κάποιος ασπρίζοντας τα μαλλιά του στη θάλασσα.

Μοναδική σου προστασία από άσκοπες έως και επικίνδυνες κινήσεις στις οποίες μπορεί να παρασυρθείς είναι να κλείνεις που και που την οθόνη σου για να ξεκουραστεί κι αυτή, να βγεις έξω να συναντηθείς με κάποιους από αυτούς , να διασταυρώσεις τις γνώμες , να γραφτείς σε κάποιο σύλλογο πχ ( Σ.Φ.Υ.Κ.Θ , ΓΛΑΥΚΟΣ κτλ)να μπεις σε κάποιο εξειδικευμένο φυσικό κατάστημα, να διαβάσεις κανένα <<βυθό >>και φυσικά να πας στη θάλασσα..

Μπορώ όμως κι εγώ να κάνω κάτι για σένα σαν ένας από όλους αυτούς τους εμπειρογνωμοδότες δίνοντας σου και την δική μου, τεκμηριωμένη όμως άποψη κι εσύ με το δικό σου φίλτρο κάνε την απόσταξη και τελικά επέλεξε κατάλληλα..

Ας αφήσουμε όμως την γκρίνια κι ας μπούμε στο θέμα.

Το μενού ,μιας και μπαίνει Ιούνιος έχει κάτι εύπεπτο αλλά πολύ θρεπτικό κάτι πολυσυζητημένο αλλά και ανεξάντλητο. Λάστιχα κύριοι .

Ένα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει την ταυτότητα τις ιδιότητες αλλά και τις δυνατότητες που έχουν η που αποθηκεύουν μέσα τους.

Αλήθεια έχει δοκιμάσει κάνεις τα όρια τους ;

Πόσο μπορεί να τεντωθούν ;

Ποιο είναι το όριο θραύσης τους ;

Μέχρι τι δύναμη μπορούν να δώσουν ;

Αλλάζει η επιμήκυνση σε σχέση με το πάχος τους ;

Και ένα σωρό άλλα ερωτηματικά που εύλογα μέσα στον Μάιο πληθαίνουν και ζητούν απαντήσεις.. Όμως αυτά τα συγκεκριμένα ερωτήματα έχουν κάποιες σαδομαζοχιστικές τάσεις και επειδή εξειδικεύομαι σε αυτές ,μόλις έπεσε η ιδέα την άρπαξα κι ανηφόρησα για το δοκιμαστήριο. Τσάκωσα τρία ζευγάρια μαύρα λάστιχα (από αυτά με την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στην Ελληνική αγορά)για 75αρι πάχους 17,5mmκαι μήκος 20 cm και τα βίδωσα σ ένα όπλο 110 cm. Αφού τους ζήτησα συγγνώμη προκαταβολικά προχώρησα αργά και μεθοδικά στον ανελέητο βασανισμό τους . Στόχος ήταν η κατάρριψη η όχι του μύθου των ορίων της επιμήκυνσης .Κλειδώνω το όπλο στον μηχανισμό, το βυθίζω στην δεξαμενή κουμπώνω την αυτόματη οπλίστρα και παίρνω το χειριστήριο στο χέρι. Πρώτη φόρτιση στο 200% (L3)και η ένδειξη κλασικά στα 45κιλα περίπου. Άμεσα επιμηκύνω στο 250% (L3,5)και παίρνω 49 κιλά. Χωρίς χρονοτριβή τεντώνω στο 300%(L4) ενώ αρχίζω να απομακρύνομαι από κοντά κοιτώντας το δυναμόμετρο να φτάνει τα 52,5 κιλά και τα λάστιχα να λεπταίνουν αισθητά. Αυτή την φάση και χωρίς να θέλω να καταστρέψω το λάστιχο είπα να το βασανίσω πρώτα αφήνοντας το οπλισμένο για 3 ώρες μετρώντας στην αρχή ανά 2 και στην συνεχεία ανά 10 λεπτά την πτώση ισχύος, φτιάχνοντας έτσι ένα πρώτο διάγραμμα.. Επειδή όμως είμαι καλός και ελεήμων μετά τις τρεις ώρες είπα να χαλαρώσω λίγο κατεβάζοντας ξανά στο 200%(L3) έτσι για να δούμε τι χάσαμε. Η πτώση είναι αρκετά μεγάλη αφού από τα 45 κιλά πέσαμε στα 33. Όμως ας μείνουμε λίγο εδώ να δούμε τι θα γίνει .Στα 10 λεπτά φίλε μου άρχισε να παίρνει πάνω του και να δυναμώνει σταδιακά. Όμως παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες να ανανήψει όμως δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 35,5 κιλά. Τα λυπήθηκα λοιπόν και τα αποφόρτισα τελείως αφήνοντας τα έτσι να κάνουν ημίχρονο. Μίση ώρα λοιπόν χαλάρωση και πάλι στον Προκρούστη για ακόμη ένα συμπέρασμα. Εδώ πρέπει να πω ότι τα λάστιχα όταν αποφορτιστήκαν ήταν κατά ένα εκατοστό μακρύτερα δηλαδή 21cm που όμως μέσα στην μισή ώρα ηρεμίας επανήρθανε στο φυσιολογικό 20cm.Ξανά λοιπόν στο 200%και …μπράβο τους 43,5 κιλά και μετά από τέτοια ταλαιπωρία μπορώ να πω ότι είναι αξιόπιστα. Το πιο αξιοσημείωτο όμως συμπέρασμα βγήκε μετά και εφόσον επαναλήφθηκε η διαδικασία πτώσης ισχύος με κανονική επιμήκυνση 200%(L3). Δεν υπήρχε πτώση. Αφού παρέμεινε οπλισμένο για 2 ώρες το δυναμόμετρο δεν έλεγε να πέσει από τα 43,5kg.

Συμπέρασμα:

Μια προυπερέκταση τα όρια της οποίας δεν είναι ακόμη διευκρινισμένα, μπορεί να μειώνει λίγο την αρχική ισχύ αλλά σταθεροποιεί το αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

Μετά από 3 μέρες δοκιμών και επαληθεύσεων κι αφού βαρέθηκα να ανεβοκατεβαίνω σκάλες για να παίρνω μετρήσεις αποφάσισα να της δώσω κι όπου πάει. Βάζω το βίντεο λοιπόν να γράφει κι αρχίζω να τραβώ το λάστιχο μέχρι να τα ξεράσει όλα .

Κάπου στο 400%(L5) και αφού όλα ήταν ακόμη στη θέση τους είπα να πάρω κι εκεί μια μέτρηση. Στιγμιαία λοιπόν πήρα 68 kg τα οποία όμως έπεφταν κατακόρυφα κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ,ενώ μέσα σε ένα λεπτό είχανε πέσει στα 52kg.Τραβιέμαι λοιπόν ακόμη μακρύτερα και πιέζω χωρίς οίκτο το μπουτόν. Το λάστιχο έχει φτάσει στο 500% (L6)του αρχικού μήκους του και γεμάτος περιέργεια πάω να ξανά πάρω μέτρηση. Δεν προλαβαίνω όμως να κουμπώσω το δυναμόμετρο και… Ντανκ….(σε ελεύθερη μετάφραση) το ένα λάστιχο κόπηκε μέσα από το ρακόρ. Πιστεύω πως σήκωνε κι άλλο βασανισμό αλλά κάποια μικρό φθορά στο μοντάρισμα του ρακόρ μας πούλησε κι έτσι το λάστιχο απεβίωσε πριν ομολογήσει τα πάντα,.

Όλα αυτά τα τελευταία βεβαία δεν έγιναν γιατί είναι χρήσιμα αλλά χάριν της εγκυκλοπαιδικής μας μόρφωσης. Αλλά και επειδή είναι Μάιος και πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν την ανάπαυλα ώστε να πλατειάσουμε τις γνώσεις μας .

Κάτι σημαντικό όμως που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι τα λάστιχα μετά το 250%(L3,5) αρχίζουν να χάνουν την αμεσότητα τους καθώς η ταχύτητα όπλισης αισθανόμαστε ότι πρέπει να είναι πολύ αργή για να ακολουθήσει το λάστιχο. Πράγμα το όποιο χρειάζεται τρομερή δύναμη και αντοχή. Στην ιδία δοκιμασία όμως θα πρέπει να υποβληθούν και λάστιχα διαφορετικών τεχνικών χαρακτηριστικών (τα μαλακά) και γι αυτό επιφυλάσσομε μια και μου άρεσε η δουλεία του δήμιου προσεχώς.

Πιστεύω ότι σου προσδίδει μια αυτοπεποίθηση που κι αυτή με την σειρά της επιβάλλεται πάνω στο είναι σου, κερδίζοντας έτσι κάτι παραπάνω απ το μισό της τελικής επιτυχίας….τι είπα πάλι..

Το κακό είναι ότι κι αυτή όπως κι άλλες τρέμει ακόμα και το πλαγκτόν που πέφτει πάνω της. Όσο για τα ορυκτά πετρώματα …δε το συζητάμε, αλλεργικό σοκ και δέος. Προσωπικά προτιμώ τις ποιο κωλοπετσωμένες γιατί κι εγώ δεν είμαι και τόσο τζέντλεμαν. Όμως γνωρίζω πολλούς που το εφαρμόζουν το Σαβουάρ Βιβρ κι επειδή σέβομαι κάθε διαφορετικότητα στην σκέψη οφείλω να προσεγγίσω το θέμα με την ιδία σοβαρότητα και υπευθυνότητα που θα απαιτούσα και εγώ από τους άλλους.

Παίρνουμε λοιπόν την βέργα μας, αφαιρούμε την πετονιά και κεντράρουμε την ουρά της στο τσοκ ενός βιδολόγου. Στη συνέχεια καργάρουμε τον γωνιακό τροχό πάνω στην μόρσα και στροφάρουμε χαμηλά. Δίνουμε τον βιδολόγο στον αργόσχολο φίλο που ήρθε για χαβαλέ και τον βάζουμε να πατάει μόνο την σκανδάλη, μην τον κουράσουμε απλά κρατάμε την βέργα και όπως περιστρέφεται από τον βιδολόγο την πιέζουμε πάνω στον 80αρι δίσκο λειάνσεως. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε πολύ περισσότερο σε αυτήν την αιχμή είναι την ακαριαία πίεση της μια φορά κάθε 5 δευτερόλεπτα με τον δίσκο. Ακόμη περισσότερο όταν κοντεύουμε στο τελικό σχήμα, όπου η διάμετρος κοντά στην ακμή του κώνου τείνει να μοιάζει με βελόνι. Σ’ αυτή την φάση μπορεί πάρα πολύ εύκολα να ανάψει το μέταλλο και να καταστρέψει την σκληρότητα του ατσαλιού. Εάν θέλουμε να φινίρουμε την επιφάνεια την ξαναπερνάμε μένα δίσκο Νο220 και αμέσως μετά στο 3Μ. για να γυαλίσει. Περιττό να σου πω ότι στην τάπα που θα βάλεις μπροστά δεν πρέπει να κάνεις οικονομία .

Έχεις φτιαχτεί τώρα , την κοιτάς την στριβείς ,την χαϊδεύεις ώσπου το δάχτυλο σου φτάνει στην κορυφή κι ένα ρίγος σε διαπερνά ολόκληρο. Δεν θα ήθελες ποτέ να ήσουνα ψάρι. Θα ήθελες πολύ όμως να την δοκιμάσεις και να δεις τα αποτελέσματα της στο συγκριτικό τεστ. Έστω και από εγκυκλοπαιδικής άποψης να το πάρεις υπάρχει το ενδιαφέρον. Η κόντρα που έχει προκύψει δεν δίνει στην λυγερόκορμη Σουβλίτσα το αποτέλεσμα που θα έδινε ίσως μια κριτική επιτροπή καλλιστείων. Το κορμί ξετρύπησε την πολυστερίνη αρκετά καλά, όχι όμως όσο οι Αμαζόνες φίλες της. Τα 25εκατοστα της έδωσαν την 3^η θέση μέχρι στιγμής και η μάχη των αιχμών συνεχίζεται.

Η πολυμορφικότητα δεν είναι προνόμιο μόνο των αυτοκίνητων. Ένας εξελικτικός εγκέφαλος προσαρμόζει την φαντασία του, στο χρηστικό του πράγματος κι έτσι το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εκθαμβωτικό όσο μια καράφλα.

Ο λόγος γίνεται για την σταυροκατσαβιδάτη την αυλακωτή κατά πρώτο λόγο αλλά και την ξαδερφούλα της την κοπιδοειδή την ίσια.

Δεν ξέχασα φυσικά ότι μιλάμε για αιχμή βέργας και όχι για εργαλειοθήκη και γι αυτό επανέρχομαι στην τάξη. Η περί της οποίας ο λόγος φωτο (1) και η παραλλαγή της φωτο ( 2 ) συνδυάζει υψηλότερη διατρητική ικανότητα από αυτήν της κοινής κωνικής για δυο βασικούς λόγους. Ένας είναι η μικρότερη επιφάνεια τριβής, αφού κατά την διείσδυση το σώμα του ψαριού δεν ακολουθεί τις αυλακώσεις. Ο βασικότερος όμως λόγος είναι ότι το νερό που εμπεριέχεται σε αυτές ανεβάζει τον συντελεστή ολίσθησης, ο όποιος σε κάποιες περιπτώσεις έρχεται να καλύψει ως ένα βαθμό την μειωμένη ορμή που για διαφόρους λόγους μπορεί να έχει μια βέργα .

Η κατασκευή της είναι πολύ εύκολη και δεν απαιτεί ιδιαίτερη τεχνική παρά μόνο λίγο

σταθερό χέρι. Η γωνία της αιχμής θα πρότεινα να είναι φυσιολογική με μια πολύ μικρή τάση κύρτωσης, ενώ ο αριθμός των αυλακώσεων προτείνω να είναι τέσσερις. Βασικό εργαλείο είναι ένας ρυθμιζόμενος γωνιακός τροχός σφιγμένος πάνω στην μόρσα. Πάνω του φοράμε έναν δίσκο λείανσης για ανοξείδωτα και στον οποίο όπως έχουμε ξαναπεί πιέζουμε ελαφρά, γρήγορα και περιστροφικά ενώ αφήνουμε μεγάλα μεσοδιαστήματα μεταξύ των προσπαθειών. Έτσι δίνουμε το βασικό σχήμα στην αιχμή ,ενώ στη συνέχεια χρειαζόμαστε και έναν δίσκο κοπής για ανοξείδωτα με τον οποίο θα δημιουργήσουμε τις αυλακώσεις φωτο (3). Κατόπιν φινιρούμε ξανά με μια γρήγορη στροφή πάνω στον λειαντήρα για να φύγουν τα γρέζια και έτοιμο το εργαλείο.

Όσο για την ξαδερφούλα της την κοπιδούλα φωτο ( 4 ) σκεφτείτε πόσο χρησιμότερο και αποτελεσματικότερο θα μπορούσε να είναι αυτό το σχήμα σε μια άφτερη. Φανταστείτε την τομή που προκαλεί σε οποιοδήποτε ζωτικό όργανο, ακόμη και σε κόκαλο μειώνοντας έτσι δραστικά τον χρόνο αγωνιάς του βραχομένου ροφού .Η κατασκευή της είναι πολύ εύκολη αφού δεν απαιτούνται κινήσεις ακριβείας . Καταρχήν σφίγγουμε την βέργα στην μόρσα και στη συνέχεια πλανάρουμε την βέργα με γρήγορες πιέσεις παλινδρομώντας και αφήνοντας αρκετό χρόνο μεταξύ τον επαναλήψεων ούτως ώστε να μην κάψουμε το μέταλλο.

Προσοχή χρειάζεται στην κίνηση του τροχού ο όποιος πρέπει να είναι «κλειδωμένος» στα χέρια, τα χέρια «κλειδωμένα» στο σώμα ,ενώ η παλινδρομική κίνηση επιτυγχάνεται με ολόκληρο το σώμα και την βοήθεια τον ποδιών φωτο (4). Δεν θα ήταν περιττό να υπενθυμίσω τα μέτρα ασφάλειας ( γάντια, γυαλιά και σωστή φορά κοπής) χωρίς τα οποία δεν ξεκινάμε καμιά τέτοιου είδους εργασία..

Τέλος όπως πάντα η ώρα της αλήθειας. Η αιχμή στο όπλο, το όπλο στον μηχανισμό φωτο (5) το μπουτόν αυτόματης όπλισης σε λειτουργία το μπουτόν της σκανδάλης πιέζεται και η βέργα εκτοξεύεται για να καρφωθεί στον στόχο για να μας δώσει το καρτελάκι της με το βάθος που έπιασε φωτο (6). Αφού η διαδικασία επαναλήφτηκε τρεις φόρες η βέργα κατάφερε τα ξεμυτίσει κατά μέσο όρο 12 εκατοστά από τα 10 εκατοστά πάχους του στόχου δίνοντας μια αρκετά ικανοποιητική διάτρηση.

Κατά τα αλλά είναι μια ντελικάτη φόνισσα που σέβεται τον εαυτό της και την ιδεολογία που πρεσβεύει, γι’αυτό και απαιτεί μόνο μπλε να βλέπει μπροστά της.. Όσο για την αποτελεσματικότητα, μόνο ένας έμπειρος ιατροδικαστής θα μπορούσε να καταλάβει το σχήμα του αντικείμενου που χρησιμοποιήθηκε για την εκτέλεση, αφού η έκταση των τόμων περιορίζεται μέσα στα πλαίσια της διαμέτρου της βέργας.

Το πόσο οξεία θα είναι η γωνία της αιχμής, εξαρτάται από την διάθεση μας για δουλεία, μια και όσο ποιο οξεία τόσο δυσκολεύει το κεντράρισμα των πλευρών. Το πλανιάρισμα των πευρών γίνεται πάντα στο χέρι και με χάρακα το μάτι, που με μια περιστροφή εντοπίζει ακόμη και απειροελάχιστες αποκλίσεις. Ανοίγουμε την μόρσα και σφίγγουμε την βέργα με το φρερό ανοιγμένο προς το πάτωμα, για να πάρουμε την ευθεία απτήν πάνω πλευρά. Φοράμε γάντια, φοράμε γυαλιά και τσακώνουμε τον τροχό με τα δυο χέρια..

Αριστερό πόδι μπροστά τσακισμένο, δεξί πλάγια πίσω σε ημικάθισμα με τον κορμό μπροστά, κάτι σαν τον Μπρους Λι ένα πράγμα και παλινδρομούμε μπρος πίσω προσποιούμενοι το χτύπημα της κόμπρας φωτο (2). Έτσι με κοφτές επαναλήψεις αφαιρούμε λίγο υλικό κάθε φορά.. Αλλάζουμε πλευρά και πάμε το φτεράκι από πάνω αφαιρώντας ίσο υλικό και συνεχίζουμε με δεξιά και μετά αριστερά το φτεράκι χρησιμοποιώντας το σαν οδηγό. Το κεντράρισμα των πλευρών είναι το δυσκολότερο σημείο και σ’αυτό πρέπει να δώσουμε βάση περισσότερο.

Προσοχή οι στροφές να είναι χαμηλές ίσα να μη δαγκώνει και οι επαφές γρήγορες όσο του κόκορα μην ανάψει το μέταλλο. Οι τέσσερις λεπίδες που δημιουργούνται καλό είναι να μην φινιριστούν για να διατηρήσουν τον αιθέρα τους άγριο και κοφτερό. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, στο τελικό αποτέλεσμα είναι ηπιότερο για το θήραμα .Για φαντάσου να προσπαθεί κάποιος να σε κόψει μένα μαχαίρι που δεν κόβει. Αυτό το μαρτύριο ούτε στον εχθρό σου.

Και η ώρα της κρίσης έφτασε, το 75αρι με τα 16αρια και την 6.25 ξαναπήρε την θέση του στο απόλυτο εφεύρημα φωτο(3) ,η άγρια ομορφιά της κοίταξε κατά μέτωπο τον στόχο και μένα χαμόγελο αυτοπεποίθησης εκσφενδονίστηκε για να διατρήσει το βούτυρο που βλέπε μπροστά της. Τα λόγια είναι περιττά κύριοι, η βέργα που είχε την τιμή να φέρει ως αιχμή την ανωτέρω δεσποινίδα, αιφνιδιάστηκε βλέποντας το κορμί της να εξέχει του στόχου φωτο (4) πρώτη φορά κατά 30 ολόκληρα εκατοστά..

Δεν υπάρχει σεβασμός ρε παιδιά δεν υπάρχει έλεος, μόνο μισός και αχαριστία. Απ’ τη μια σε χαϊδεύει και σε τρίβει για να γλιστράς καλύτερα και να τρυπάς ευκολότερα κι απ’ την άλλη σου τσαμπουκαλεύει τη μόστρα για να δικαιολογεί την αστοχία του.

Τίποτα, πρέπει να κάνουμε σύλλογο κακομεταχειρισμένων αιχμών, θα ιδρύσουμε τον «Σ.Κ.Α» γιατί μόνο ενωμένες θα διεκδικήσουμε τα δίκαια αιτήματα μας .

Και επειδή δεν είμαστε τυχαίες, παραθέτω εμπεριστατωμένα επιχειρήματα που θα βοηθήσουν στην αποκάλυψη της αλήθειας και στον καταλογισμό ευθυνών ανά περίπτωση.

Θεωρώντας δεδομένη την σκληρότητα των μετάλλων αλλά και την αδυναμία μας να επέμβουμε πάνω σαΐτα προσπαθούμε με οικία μέσα να μειώσουμε τις απώλειες, τόσο σε άψυχο όσο και σε έμψυχο υλικό μέσο του σχήματος που μπορούμε να δώσουμε στην αιχμή μας . Μια δεύτερη σοβαρή παράμετρος είναι η ισχύς του όπλου καθώς και το βάρος της βέργας, όπως και άλλα στοιχεία τα οποία επηρεάζουν την παραμόρφωση της αιχμής κατά την σύγκρουση, αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτά εξειδικεύοντας έτσι το θέμα.

Σε πρώτη φάση θα πρέπει να κατατάξουμε τις αιχμές σε δυο βασικές κατηγορίες .

Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνουμε τις χοντρομύτες.

Και στην δεύτερη κατηγορία τις ψηλομύτες.

Και σε αυτές όπως και στις γυναίκες φερόμαστε ανάλογα, τις μεν τις σνομπάρουμε κι ας θυσιάζονται για ένα καλό αποτέλεσμα ,τις δε τις κανακεύουμε και τις λουστράρουμε κι ας μην αποδίδουν τα αναμενόμεναι τις περισσότερες φορές.

Επί του θέματος, πιστεύω πως όλοι γνωρίζουν ότι όσο ποιο αμβλεία είναι τροχισμένη μια μύτη τόσο λιγότερες είναι οι αλλοιώσεις που της επιφέρει μια βίαιη σύγκρουση με βράχο. Από την άλλη μειώνεται σε μεγάλο βαθμό η διατρητική της ικανότητα ειδικά σε βολές υπό γωνία κάτω των 45 μοιρών. Έτσι λοιπόν ψάχνουμε κάτι κάπου στη μέση, μεταξύ 60 και 75 μοιρών σαν γωνία αιχμής έως και για 3 χιλιοστά απτήν κορυφή και συγκλίνουμε με 45 περίπου μοίρες έως τον κύλινδρο φωτο(1). Όλα αυτά βέβαια είναι σχετικά αφού σε μια καλοζυγισμένη τουφεκιά ακόμα κι αυτόν τον μετεωρίτη να έχει μπροστά φωτο (2) το ψάρι θα το πάρεις. Δεν πάμε γυρεύοντας όμως τροχίζοντας μια κοντή βέργα σε οξεία γωνία φωτο (3). Είναι σαν να φοράμε γόβα στιλέτο σε μια καπνεργάτρια στο χωράφι, στο πρώτο στράκο θα μοιάζει με τραγίσιο κέρατο .

Ένα πολύ ανθεκτικό σχήμα επίσης και κατά τη γνώμη μου το ιδανικότερο για στρακοπατινάδα είναι αυτό της φωτο (4) το οποίο συνδυάζει και υδροδυναμική και αντοχή. Όχι πως δε σεβόμαστε τον εξοπλισμό μας αλλά πες μου τι θα έκανες αν σου λάχαινε ένα λεφούσι από Κεφάλια η Μελανούρια με υπαρξιακά προβλήματα και ασταθείς απόψεις στην επιλογή της καταλληλότερης πέτρας για διαμονή. Έλλειψη πεντααίνας και άλλων θηραμάτων τα απωθημένα θα βγουν πάνω στη δύσμοιρη τούτη μύτη. Μου θυμίζει τη σταχτοπούτα που τραβούσε όλο το μανίκι και την κακιά αδελφή που την είχαν στα λούσα και για να καρφώνει μόνο βασιλόπουλα. Έτσι και η λυγερόκορμη κακιά δεσποινίδα της φωτο (5)δε θα σου πήγαινε η καρδιά να την δεις σε ραντεβού με μυξινάρι στο μισοσκόταδο μιας πλάκας .

Σαν πραγματικός γονιός που θέλει το καλύτερο για την μονάκριβη καλοτροχισμένη θυγατέρα του την προορίζεις για να ξυραφίσει κανένα κορωνάτο φαγκρί η στη χειρότερη κανένα καλοθρεμμένο συναγρίδαρο. Εδώ που τα λέμε αν ήμουνα συναγρίδι θα το ήθελα πολύ μια τέτοια στιλάτη κοπελιά να πέσει πάνω μου έστω και κατά λάθος. Όμως τον τίτλο της σταρ ψηλομύτα αιχμή τον διεκδικούν κι άλλες ομορφούλες. Φαβορί σύμφωνα με την ερευνά που διεξήχθη , είναι και η φωτο (6) καθώς και η φωτο (7) η κάθε μια βέβαια εχει μια ξεχωριστή ομορφιά και δεν θα έπρεπε να αδικήσουμε καμιά. Ανάμεσα στις διαγωνιζόμενες έχουμε και κάποιες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως η φωτο (8) ή (9) .Το μέλλον θα δείξει εάν αυτές οι προχωρημένες γραμμές υιοθετηθούν από κάποιον Αρμάνι του χώρου μας και τις δούμε φορεμένες από κάποια εξελιγμένα πρωτότυπα. Γι’αυτό φίλες μου να είστε έτοιμες με ανοιχτό μυαλό για να υιοθετήσετε αυτές τις τόσο τρέντι μυτούλες που φοριούνται όλες τις ώρες, ασορτί με μακριά μονόπτερη και σηκωμένη στο κάτω μέρος . Η υψηλή τροχιστική έχει ξεπεράσει τον εαυτό της και δημιουργεί αριστοτεχνήματα απαράμιλλου κάλλους και διακριτικότητας σχεδιάζοντας πριν από σας για σας. Όπως το μοναδικό αυτό κομμάτι φωτο (10)με το όνομα εντερπράιζ που καθηλώνει και τον πιο σνομπ συλλέκτη έργων τέχνης. Ουσιαστικό όμως αποτέλεσμα χωρίς καμία αμφιβολία έχουν οι μεσαιωνικές, φωτο (11) και (12) αφού οι ανατομικές τους λεπίδες καρατομούν κάθε ζωτικό όργανο ελαχιστοποιώντας έτσι χρονικά την βάναυση διαδικασία.

Στον αντίποδα έρχεται να τρομοκρατήσει η καταστροφική ντουμ ντουμ φωτο (13) που ο σεβασμός στο θήραμα δεν μου επιτρέπει περαιτέρω κολακευτικά σχόλια για τις ιππευτικές της ικανότητες. Όσο για την (14) πάταξον μεν άκουσον δε, η χρήση της ως άφτερη θα γλυτώσει από πολύ κόπο και εσένα αλλά και από αγωνιά το θήραμα. Αλλά και ως απειλητικό μέσο για κάποια στριφνή βίδα που δε λέει να ξεβιδώσει δε θα ήταν κι άσχημα.

Την νέα κολεξιόν συμπληρώνουν η μανιταροειδή απόφυση φωτο (15) για ιδιορρύθμους τύπους καθώς και η κοντή σταυροκατσαβιδάτη της φωτο (16) για χρήση πανόμοια με της 14 ενώ την υπέροχη αυτή βραδιά κλείνει σαν γκεστ σταρ η τρε μπανάλ κατίνα στην φωτο (17) συνοδευμένη πάντα απτήν προσωπική της ασφάλεια φωτο (18).

Προσοχή :Η διαμόρφωση των αιχμών προϋποθέτει τον άψογο χειρισμό εργαλείων που στα χέρια αδαών είναι επικίνδυνα γι’αυτό πέρα από την πλακά εάν δεν είστε σίγουροι ότι έχετε την ικανότητα των χειρισμών και διαθέσιμα τα κατάλληλα προστατευτικά μέτρα απευθυνθείτε σε ειδικευόμενους τεχνικούς.

Για την δημιουργία των μοντέλων έχω επιληφθεί προσωπικώς ενώ για την αριστοτεχνική φωτογράφηση ο Στράτος, όχι αυτός στη (βέρα στο δεξί ) ο άλλος.

Υ Γ……………..στα επί μέρους θέματα θα αναφερθούμε διεξοδικά για ότι έχει σχέση με τον τρόπο κατασκευής της κάθε αιχμής, το συγκριτικό βάθος διείσδυσης σε χιλιοστά εξηλασμένης πολυστερίνης, (νταου) ωθούμενο πάντα από μια σταθερή δύναμη σε κιλά. Δίνοντας έτσι σημασία στην λεπτομέρεια που αυτή αλώστε κάνει και την διαφορά.

Η ιδιαιτερότητα των 120 μοιρών που πρέπει να έχουν οι γωνίες των ακμών για να είναι κεντραρισμένες είναι πολύ ποιο δύσκολο να επιτευχθούν παρά μόνο κατά προσέγγιση με το μάτι. Όμως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις αφού ξέρεις ότι η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά.

Φαντάσου τα τρία ξυράφια μπροστά να θερίζουν ,όχι μαύρα κύτταρα αλλά σκληρές καρδιες. Είναι γνωστό ότι αν χτυπηθεί το ψάρι την ώρα που τσιτώνει και σπάει για να φύγει αποτρέπει αρκετή από την ενεργεία της βέργας μας και πολλές φόρες μένουμε να την κοιτάμε να τινάζεται από πάνω του σαν να χτύπησε σε λάστιχο.

Μια τρίκοπη όμως δεν τρώει ποτέ πόρτα. Θα βρεΙ τον τρόπο για να μπει και να γλεντήσει, καθότι δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο. Γι αυτό δεν στρογγυλεύουμε ποτέ τις ακμές και διατηρούμε τον αιθέρα νυστεράτο. Εννοείται ότι είναι σχολαστικά ταπωμένη όταν κοιμάται αλλά και όταν περιμένει ξαπλωμένη πάνω στο σκάφος να την διαλέξεις.

Μπορείτε να κάνετε ένα πολύ απλό πείραμα και εκτός νερού για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές. Ξαπλώστε ένα κομμάτι χονδρό φελιζόλ στο πάτωμα και αφήστε πολύ απαλά την αιχμή σας να βυθιστεί σε αυτό μόνο με το βάρος της βέργας. Εάν δεν σας αρκεί το βύθισμα ακουμπήστε πάνω της πολύ ομαλά κι ένα βαρύ σχετικά αντικείμενο. Συγκρίνεται το βύθισμα με διάφορες αιχμές και θα έχετε έτσι καταλήξει και σε δικά σας συμπεράσματα.. Βέβαια στην πραγματικότητα και πάνω στην βολή η διαφορά αυτή είναι πολύ ποιο εμφανής γιατί τα γεωμετρικά πλεονεκτήματα η τα μειονεκτήματα μεγιστοποιούν τις αποκλίσεις που παρατηρούνται σε αυτό το πείραμα. Για την κατασκευή της ανατρέξτε στο προηγούμενο τεύχος με την διαφορά που τονίσαμε και παραπάνω. Για να επιδεχθούν οι γωνίες των 120% θα πρέπει το μάτι μας να κόβει και το χέρι μας να βλέπει.

Όσο για το θέμα της ασφάλειας πρέπει να ξανά τονίσουμε την υποχρεωτική χρήση μάσκας και γαντιών αλλά και την ανάγκη να γνωρίζουμε τους κανόνες χρήσης των εργαλείων που χρησιμοποιούμε .

Η διαφορά της Gillette μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη (33 εκατοστά)σε σχέση με την διάτρηση της τετράκοπης αλλά αυτοί οι 3 πόντοι που δώσε παραπάνω αρκεί για να την στέψει πρωταθλήτρια.

Εσύ είσαι στο πόστο σου κι αυτή είναι εκεί έξω. .Εσύ την σημαδεύεις ενώ αυτή σε μετράει. Εσύ την περιμένεις κι αυτή δεν έρχεται. Εσύ ελπίζεις κι αυτή βαριέται. Εσύ αναρωτιέσαι ενώ αυτή στο έχει ξεκαθαρίσει. Εσύ τελειώνεις κι αυτή μόλις άρχισε. Όμως η ανικανοποίητη δεν είναι αυτή αλλά εστί κι αν τελείωσες τόσο γρήγορα, θα ξαναπροσπαθήσεις, το λέει κι ο Ασκητής έξαλλου ,ότι με λίγη κατανόηση , αρκετή θέληση και πολύ προσπάθεια μπορεί τελικά να την κάνεις δική σου. Η εμπιστοσύνη άλλωστε κερδίζεται με κόπο και τρόπο φίλε κι όχι με μακρύ όπλο..

Τον τελευταίο καιρό έχω διαπιστώσει την ανάγκη να εγκαταστήσω στο κατάστημα μια αναπαυτική πολυθρόνα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο ,όπου με την κατάλληλη ατμόσφαιρα θα μπορώ να αφουγκραστώ τις ψυχολογικές διαταραχές των πελατών μου και να διαγνώσω σωστά πριν δώσω θεραπεία .

Η εμπειρία λέει ότι το 99% των φίλων που μου απευθύνονται έχουν το ίδιο σύμπτωμα .Την στιγμή που βρίσκονται στο πόστο και είναι στον πρόλογο με την έτσι ,θεωρούν εκ των πραγματικών στοιχείων που λαμβάνουν εκείνη τη στιγμή (έλλειψη λεπτομερών χαρακτηριστικών προσώπου και σώματος λόγο απόστασης ) ότι ή έχει εκδηλωθεί μυωπικός αστιγματισμός ή το κάστρο είναι απόρθητο και εκτός βεληνεκούς. Σωστά πράττει λοιπόν και δίνει τέλος σε μια ατελέσφορη προσπάθεια πριν αυτή αποβεί επικίνδυνη. Όμως κατά την διάρκεια της ημέρας και όσο αυτό το περιστατικό περνάει και ξαναπερνά απτήν σκέψη , τόσο η επιθυμία να σμίξουν η βέργα κι εκείνη φουντώνει. Η φαντασία οργιάζει κάνοντας ριπλέι άλλοτε στη φάση όπου ο στόχος έχει λοκαριστεί και είναι είδη στην αγκαλιά σου και άλλοτε στην προέκταση του χεριού σου που θα έπρεπε να ήταν λίγο μακρύτερη. Η πρώτη οπτασία μόλις αλλάξεις πλευρό εξαφανίζεται. Η δεύτερη όμως όχι απλά δεν εξαφανίζεται αλλά γιγαντώνεται απορροφώντας σημαντικό όγκο της σκέψης σου μέσα στη βδομάδα. Αυτό εκτός από κοινωνικοοικονομικές παρενέργειες επηρεάζει και την ψυχική υγεία την δική σου αλλά και των γύρω σου.

Δυστυχώς όμως το FDI με την άψογη δομή του σε όλους τους υπόλοιπους τομείς δεν προνόησε να μας εκπαιδεύσει και στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Σαν συνετός εκπαιδευτής λοιπόν και αναλογιζόμενος την ευθύνη, δούλεψα στατιστικά πάνω σε αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις και μιας και δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία ,αποτυπώνω εδώ, στο βήμα που μου παρέχεται ,όλα μου τα συμπεράσματα.

Τι είναι αυτό που μας ωθεί να το θέλουμε πιο μακρύ ποιο σκληρό ποιο μεγάλο ;Τι φταίει και ποτέ δεν μας αρκεί; Γιατί να έχει φτερά!; Γιατί να είναι βαμμένο στα χώματα του πολέμου;

Σίγουρα όχι γιατί τύχουμε μικρό και άσπρο ενώ αυτή το ήθελε μεγάλο κι έγχρωμο. Αφού και το μεγάλο είναι σχετικό. Ακόμη κι ένα τρίμετρο είναι μικρό πολλές φορές και δεν αρκεί για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες .

Περνάνε λοιπόν οι μέρες και εκείνη η απόσταση που σε χώριζε όλο και μικραίνει μέσα στο μυαλό σου .Από οκτώ ή δέκα κατεβαίνει στα πέντε με έξι μετρά και πλέον είναι ειδή μέσα στο δραστικό κάποιου βοηθήματος. Είναι η μοναδική περίπτωση που αντί ο χρόνος να γιατρεύει ,υποτροπιάζει ακόμη περισσότερο. Αναζητάς βοήθεια από ειδικούς τεχνικούς και κατασκευαστές στηρίζοντας τις ελπίδες σου πάνω τους .Σου δίνουν ελπίδα και το βλέμμα σου γυαλίζει ξανά. Θέλεις να βρεθείς ξανά στην ίδια θέση για να χεις άλλη μια ευκαιρία .Οι έξι μέρες που μεσολαβούν σου φαίνονται αιώνας. Η αυτοπεποίθηση σου είναι σηκωμένη όσο νομίζεις ότι πρέπει ,πράγμα πολύ βασικό και…. Να είσαι ξανά εκεί. Όμως το θολό τοπίο που έχει απομείνει στη μνήμη σου εκείνη σε απατά ,ήταν πέντε ήταν έξι κι έγιναν επτά που λέει κι ο Νταλάρας ,και ενώ το κρατάς γεμάτος έπαρση το παράπονο σε πηρέ γιατί έγιναν οκτώ .Το κοιτάς ,την κοιτάς σε κοιτά ,το κοιτά και γελά ειρωνικά. Πάλι μικρό της είναι. Πάλι τελειώνεις και υποχωρείς ατάκτως. Σου έρχεται να το κόψεις, να το κάψεις ,να το πετάξεις. Κι έτσι κάνεις τελικά ,το πετάς στην βάρκα και παίρνεις το πραγματικά κοντό. Αυτό που ξέρεις να δουλεύεις καλά και πάντα σε ξελασπώνει όταν νομίζεις πως ξόφλησης.

Όμως φιλέ δεν ξόφλησες ούτε είσαι ανίκανος ,απλά προσπαθείς μόνος σου όπως άλλωστε και όλοι εμείς οι παλαιότεροι προσπαθούσαμε κάποτε. Για να ανέβεις όμως τα σκαλοπάτια της επιτυχίας γρηγορότερα και μάλιστα με τον σημερινό βαθμό δυσκολίας πρέπει να κάτσεις στο θρανίο, με πραγματικά έμπειρους κι όχι με φεγγαριού teachers.. Που γέμισε ο τόπος. Γράψου σε συλλόγους ,παρακολούθησε σεμινάρια, έβγαλε σχολεία Ε Κ, μοιράσου τις εμπειρίες σου ,βρες το κατάλληλο ζευγάρι ,βρες τον Ασκητή σου.

ΥΓ. Και για να μη ξεχνιόμαστε ,στο προηγούμενο τεύχος έστειλα 15 μηχανισμούς για snorkeling στο επόμενο όμως τους στέλνω για no limits.Για όσους χτίζουν λοιπόν και είναι ακόμα στο μπετό καλό είναι να το λάβουν υποκινώ τους ,γιατί μπορεί τα θεμέλια να θέλουν καλό οπλισμό τα λάστιχα όμως θέλουν καλό μηχανισμό. Δοκιμάζονται και μετρούνται λοιπόν άλλοι τέσσερεις βαρέως τύπου μηχανισμοί ενώ αποχωρούν οι συμβατικοί. Ο πήχης ανεβαίνει 75 ,86, 99 έως και 132 kg φορτιού πάνω στο άγκιστρο κι όποιος αντέξει.